hjá Dianu Borgnyardóttir í Gøtu er rokan í fjørðuni. Tað er mikudagur um middagsleitið, og seinasta hond skal leggjast á "Føroya størsta og feitasta tónleikatiltak", sum fer av bakkastokki í kvøld, hóskvøldið
ongi børn uppalast eins, tað er høvuðsboðskapurin. Ongin eintýðug uppskrift finst, men frá Skaparans hond hava øll foreldur grundleggjandi náttúrliga kærleikan í sær til at uppala børnini. Á náttborðinum
reiðiliga givið tær far um hvussu vøkur hon veruliga er. Leygarkvøldið kl.22.30 kanst tú taka tína kæru í hond og leiða hana gjøgnum hugnaligu viðalundina, vekk frá káta stevnularminum eina løtu. Áðrenn tú sleppur
, sigur kommunan í tíðindaskrivi. Vágirnar í býnum hava leingi trongt harðliga til eina reinsandi hond. Kloakkvatnið, sum leingi hevur runnið beint út ímillum bátarnar, hevur fingið fólk ? og serliga ferðafólk
, um umsókn hennara at lesa til lækna er játtað. Og tað var hon. Við spenningi, gleði og ristandi hond tekur hon fram fartelefonina og fær fatur á pápanum í hinum endanum. Foreldur hennara er helst líka
eru við til at tryggja fíggjarliga grundarlagið undir KÍ. Fyrst við at bjarga felagnum undan ovur honds stóru skuldini, og síðani við at skriva undir ein stóran sponsor-sáttmála. Ein sáttmáli, sum stjórin
sigur Heini. Umframt at vera fløguaktuellir, eru Science Fiction í løtuni við at leggja seinastu hond á venjingarnar til framførsluna á Summarfestivalinum, har áhoyrarnir kunnu gleða seg til bæði nýgg
ð í Vági stongt alla tíðina, sigur hann ?Fiskavirking og Framtaksgrunnurin hava lagt sína køvandi hond yvir syðru helvt í Suðuroy og tí hava tey alla nógv tað mestu skyldina. Tora ikki at selja Hann vísir
enn onnur? Gert tú mismun? Hvar ert tú, Guð?« og Guð svarar: »Hvar ert tú menniskja? Vilt tú vera hond mín, fótur mín, muður mín, til tess at hjalpa og gera gagnsverk, har tú hevur møguleika til tess?
vera saman við. Men fyrst av øllum - ein vin, ið altíð var til reiðar at koma við einari hjálpandi hond og væntaði einki afturfyri. Ein vin, sum einki legði í 45 ára aldursmun okkara millum og fór við mær