Góði Martin Tungt er at sita og skriva miningarorð um teg. Hóast vit vistu, at tú stríddist við svára sjúku, so varð tankin um, at vit kundu missa teg, skúgvaður til viks. Vit hava sæð teg í nógvum ri
torfør at skilja í løtum sum henda. Elskaði Hjarnar Tað er ógvuliga svárt hjá okkum at skriva minningarorð um teg. Ógvuliga tungt kennist tað hjá okkum, at vit ikki kunnu gleðast saman við tær á tínum
So varð Berith flutt um ta sýn, haðani eingin kemur aftur. Hon var ikki mett av døgum, men herviliga sjúkan vann at enda og køvdi hennara lívsljós. Hóast vit vistu, hvønn veg tað bar, so kendu vit hen
Nú Sofus er farin leita tankarnir aftur í takksemi yvir at hava kent hendan merkismann. Tað var sum reiðari at vit komu at kenna Sofus, við tað at Ingolf sigldi við Kambi. Tað eru slíkir vinnulívsmenn
Tað er ógvuliga tungt at sita her og skriva minningarorð um sín besta vin. Skjótt eru fýra mánaðir gingnir, síðan tú fór herfrá, tó er tað líka svárt enn. Tað er, sum tað var í gjár, at eg fekk tey ógvuliga
Tað kennist so undarligt at skriva minningarorð um ommu. Hon hevur altíð verið rundan um okkum. Omma var sum ein »mamma« fyri okkum øll. Full av lívsgleði og kærleika og altíð klár at hjálpa. Omma var
blaðnum um ferðina. Men tá vóru viðurskiftini hjá fólkinum munandi batnað.Minningarorð Naade og Sandhed hevði í November 1916 minningarorð um Daniel J. Danielsen. Tey vóru uttan iva skrivað av Arthur Brend [...] vóru vitnisburðar hjá teimum báðum hjúnum á prenti, og tá ið Daniel doyði hevði blaðið eisini minningarorð um hann. Nógvir av upplýsingunum í hesi grein eru úr hesum blaði. Teir hava eisini verið grundarlagið
gravar. Hetta var tí ein av teimum tungu jarðarferðunum í mínum lívi, og tað er við sorg, at hesi minningarorð verða skrivaði. Tey eru persónlig, tí tað skyldi eg Paula. Vit vóru nærmastu skyldmenn báðir.
12. novembur 2005 skuldi vera ein fagnaðardagur, tí henda dag skuldu vit báðir í brúdleyp hjá eini góðari vinkonu. Vit báðir Hans Dávid og eg høvdu gjørt av, at vit skuldu fylgjast í brúdleyp. So sein
Vit vóru júst komnir út í Norðsjógvin við kós ímóti Føroyum, tá eg fekk tey tungu boð, at vinur mín Jørgin ikki var ímillum okkum longur. Ringt var at skilja at Jørgin var farin, eg tosaði við hann í
