tá Ulysses einaferð móti endanum fer á knøini og biður Gud um eitt undur, og vatnið kemur ? henda gamla myndin upp á lív okkara og gerningar Guds, bæði fruktbæri og oyðing. Aðrar hendingar eru, at teir

Vit játta Gud sum skapara himins og jarðar. Hann er miðdepilin, hann er tann, sum valdar øllum. Hann er hin fyrsti og hin síðsti, alfa og omega, upphavið og endin. Øll hesi heiti hevur Gud, hin tríeinigi [...] tríeinigi Gud. Hann er eisini ævigur. Hetta trúgva vit. Hava vit so nakrar aðrar gudar, nakrar avgudar, kunnu vit spyrja okkum sjálv? Er Gud ikki miðdepilin í lívi okkara, so kemur okkurt annað ístaðin ella [...] ímillum, og tá uppfylla vit ikki boðið, sum Jesus helt fram fyri hinum lógkøna: Tú skalt elska Harran, Gud tín, av øllum hjarta tínum og av allari sál tíni og av øllum huga tínum, hetta er hitt stóra og fyrsta

í Havn, tá tú komst til hesa sannføring, at tað bert var við trúgv á Kristus, so áttu tú frið við Gud. Orðatøkini 10,25 siga: »Tá ið stormurin kemur, er úti við hinum gudleysa, men hin rættvísi stendur [...] og á veg frá kapellinum gav tú mammu Martin blómur og nøkur troystandi orð á ferðini. Má signing Guds fylgja tær. Friður verið við minninum um Martin. Vinur tín Essa

fingu tey børnini Atla og Duritu. Við sama áliti, sum Høgni hevði á Jesusi, frelsara sínum, lýsa vit Guds frið yvir minni um Høgna Simonsen og sýna djúpastu samkenslu við tykkum sum sita eftir. Magnus

spyrja? Ikki man tað vera, men heldur er hetta eitt boð, sum undirstrikar tey bæði fyrru: Gud sum tann eina og sanna Gud, hvørs navn skal haldast í æru, og so tað reint tímiliga, at vit hava tørv fyri likamligari [...] felag, har Guds orð verður borið fram okkum til lærdóms og uppbyggingar. Sunnudagurin er kirkjudagur burturav, kirkjutíðin hevur altíð verið vird í okkara fólki, tá var stilt, tá talaði Gud til okkara [...] fyri at uppbyggjast og styrkjast, og tað fáa vit høvi til henda dagin, halgidagin ? sunnudagin ? sum Gud hevur signað og halgað. Hvussu brúka vit so henda fyri sál og likam so neyðturvuliga hvíludag? Vit

høpi. Gud náði amerikanarar nú Bush hevur tikið sæti í Washington. Her verður hugsað um meiniga mannin, um tað fátækradømi og sosiala og annað órættvísi, sum fer fram í amerikanska samfelagnum. Og Gud nái

grundstuðlunum (stovnsfæið) undir dreymakenda gávugrunni løgmans, skal umframt sølu av almennum ognum, gud hjálpi mær, vera danska heildarveitingin, sum hesin sami løgmaður sigur, hevur forpestað føroyska búskapin

eisini tað góða samband, sum var ímillum skúla og kirkju, hvørs bygningar vóru vígdir til Gud Faðir, Guds Son og Guds Heilaga Anda, hvar presturin var kirkjunar hirði í meinigheitini og lærararnir høvdu til [...] halgidagar. Hetta var eisini sett í samband við orðini úr halgubók, hvar tað verður sagt: ?Søkið fyrst Guds ríki og rættvísi hansara, so skal alt annað verða givið tykkum?. Eftir at hava verið heima um summarið [...] áhugavert at koma saman við teim gomlu, sum allir vístu seg at vera tilkomnir menn, sum løgdu fundin í Guds almáttshond. Tí nú galt tað guddommiligheitina, sum skuldi røðast um. Eg gjørdist ikki sørt bilsin

samstundis sum teir við miklari virðing bera fram teirra bestu fagnaðarkvøðu og ynski um góða eydnu og Guds signing í nýggja starvinum. Fleiri vinir

uttan kirkjudyr. Vit ynskja, at tygum, kona tygara og børn mega fáa eina eydnuríka framtíð við Guds signing. Guds friður og signing á skilnarstund Kunoyar kirkjulið sendir. Í minni okkara verið tú, so leingi [...] Rasmussen, altíð líka við øll, stór og smá. Okkara ynski er nú tygum fara frá okkum, at hin altvaldandi Gud má styrkja tygum, konu tygara og børn og geva tykkum nógv góð arbeiðsár í tí kalli, tygum fara til [...] hansara framtíðar stað. Hjartaliga verðið tygum, Rasmussen, kona og børn, heilsað við ynskjum um, at Gud má vælsigna tykkum nú og í allari framtíð. Í ávikum góður, Altíð fróur, hugar væl; ikki tað grettir