kjakast og viga alt eftir kenslunum hjá fólki. Einaferð segði hann mær, at nógv fólk í dag gráta um ting í lívinum uttan at hugsa um, hvussu gott tey í veruleikanum hava tað. Síðstu ferð eg møtti honum við

fyritøkuni, bæði í leiðslu og á gólvinum, og vit hava góðar og raskar skipamanningar, sum duga síni ting. So, vit eru ógvuliga spent upp á tíðina, sum liggur fyri framman, sigur hann. Stórt skipavirksemi

ikki beinleiðis varð nevnt. At enda kann nevnast, at flokkurin nýtti høvi at presentera tvey nýggj ting á tíðindafunrinum. Annað er ein spildurnýggj og í nógvar mátar interaktiv heimasíða, og hitt var ein

Ólavsøkan hevur hildið saman. Frá gamlari tíð eru tey úr øllum bygdum komin til Havnar á Ólavsøku, til ting og stevnur, til fundir og samkomur, til leikir og ítróttir, til dans og skemtunar, til at hitta vinir

sum eru í stýrisskipanarlógini. Hetta fer tó ikki at loysa spenningin, sum altíð er millum stjórn og ting. Men kortini roknar Kári á Rógvi við, at grundlógin hevði gjørt, at vit sleppa undan øllum kanningunum

Próvleysu næmingarnir síggjast aftur nógva staðni í samfelagnum, og tveir teirra hava verið valdir inn á ting fyri sambandsflokkin, segði Jógvan Jespersen, sum harvið vísti til Bjørn á Heygum og Marius Dam. Hugnalig

er at broyta broytingar fyri fleiri milliónir, sum eru óneyðugar. Føroyingar vilja hava eitt gott ting, men Løg-tingið verður ikki betri, hóast takið fær skifur og húsið fær nýggj vindeygu.th;uni við tað

Ólavsøkan hevur hildið saman. Frá gamlari tíð eru tey úr øllum bygdum komin til Havnar á Ólavsøku, til ting og stevnur, til fundir og samkomur, til leikir og ítróttir, til dans og skemtunar, til at hitta vinir

siga. Men hesum við kostinum, sum skal vera so sunnur, ivast hon kortini eitt sindur í. Tó eru tvey ting, hon ikki etur, greiðir hon frá. Tað eru spik og livur. »Men eg havi etið nógva tálg«, flennir hon

siga. Men hesum við kostinum, sum skal vera so sunnur, ivast hon kortini eitt sindur í. Tó eru tvey ting, hon ikki etur, greiðir hon frá. Tað eru spik og livur. »Men eg havi etið nógva tálg«, flennir hon