Tað er torført at skriva minningarorð um mammu okkara, tí hon var so nógv. Hon var so umfevnandi og líka so lítið sum lívið rúmast í orðum, líka so illa ber til at lýsa mammu okkara í fáum orðum. Mamma

Hugtungur setist eg at skriva hesi minningarorð um mín góða vin og starvsbróðir Bjarna á Válinum. Bjarni og tvillingsbróðurin Árni vóru bornir í heim á Válinum, Vestmanna, sum yngstir av 11 systkjum. Mamman

Zacharia giftist við Eriki 1964 og fingu tey Sunnleyg og Jaspur, sum bæði búgva í Fuglafirði. Tað, sum merkti Zachariu og mammu hennara, var trúfestið. 1972 settu vit okkum niður her Norðuri í Gerði.

Orðatakið sigur: "Skænk mig en blomst men jeg lever.... ", og tað haldi eg eisini, at vit hava gjørt ígjøgnum lívið – Vilborg og eg. Okkara vinarlag hevur verið av tí góða gamla slagnum, og tí vóru bo

Dimmalætting skrivaði hesi minningarorð um Bøkjaran: Bøkjarin var eitt reystmenni, hugagóður, íðin og arbeiðsamur sum fáur. Tað er ikki meira enn o.u. 5 ár síðani, hann helt uppat at arbeiða í Vágsbotni

Leygarmorgunin, 23. februar, bórust tey feigdarboð, at Niels Jákup var ikki meiri okra millum, hann var brádliga farin, bert 58 ára gamal. Hetta vardi ongan okra, sum væl hýrdir skiltust fríggjadagin

Tað er altíð ringt at missa ein, sum man elskar, og tað var tað eisini hjá okkum, tá omman andaðist 2. jóladag 2007. Tá vit hugsa aftur á tær stundir, vit hava havt við ommuni er tað við einum smíli o

Tann dagin, týsdagin tann 12. februar, á veg norð úr Havn, ið eg fekk deysboðini um Torleif, var tað sum steðgaði alt upp. Tann maður, ið eg síðstu næstan 16 árini, havi arbeitt tætt saman við í polit

Tann dagin, týsdagin tann 12. februar, á veg norð úr Havn, ið eg fekk deysboðini um Torleif, var tað sum steðgaði alt upp. Tann maður, ið eg síðstu næstan 16 árini, havi arbeitt tætt saman við í polit

Ongin ivi er um, at mamma var tann av teimum sum hevði flestu mótvindanir í hjúnalag teirra, fyri ikki at siga melduródn sum mól kring hana í tíð og ótíð. Hvussu hon kláraði hesar ódnir var ein gáta f