Mentamálum og umsitingin hjá honum arbeiða við at fyrireika broytingarnar: Tað eru ein innara og ein utt­ara orsøk til, at vit eru noydd at broyta bygnað og inni­hald í útbúgvingunum. Útbúgv­ing­ar­nar og

skrivar um Bárð og vertikala landslagið. Peter Michael Hornung, listahøvundi, skrivar um innara og uttara landslagið hjá Bárði. Og Erik Fey, bókaforleggjari, skrivar um føroyska landslagið. Í bókini, sum

Í klassisku etisku traditiónini finst eydnan ikki í tí uttara, so sum ríkidømi, vald, æra og likamlig vælvera. Hjá Sokrates, Platon, Aristoteles og Epikur liggur eydnan í einum sjálvum, sum ein innara

Jespersen, Poul Arna, Sparikassanum, krambúðini hjá Thomsen, Føroya Banka, El-handlinum, Túnábúðini, Uttara handli og á veg oman á kaina, Taxastøðini og kioskini hjá Eriki á Eiði, sum selur verðins besta softice

honum, sum ynskir at kaga inn í vakurleika hennara. Tá ið parið byrjar at flyta sjálvsmynd sína frá uttara vakurleikanum til tann innara vakurleikan, byrjar bæði at blóma tá ljósið kemur inn, og angin fyllir

samskiparin í Jekarastovu. Uttara og innara stýring Í byrjanini, tá børn og ung koma inn á stovn, er neyðugt hjá summum teirra, at náms­frøð­ingarnir brúka tað, rópt verður uttara stýring. Tað er, at nøkur

tá tíð av til at læra viðkomandi at kenna. ?Tí, sum hann sigur, ? tað nyttar einki at broyta tað uttara, um tað innara ikki fylgir við. Hann nýtir nógva tíð at tosa við kundan, fyri at hoyra um persónlig [...] Fróði. Og tað er júst tað, sum hann dagliga hjálpir fólki við. At fáa tað innara at samsvara við tað uttara, og gera fólk meiri heilskapað við at vísa, hvør innari persónurin er ígjøgnum klæðir, hár og útsjónd

ketan var samd um, hvat kvæði tey skuldu kvøða, skiftust tey um at siga sína meining. Sjálvt um uttara ketan ikki hevði stórvegis at siga, tók hon undir samda kvæðið. Um unglingin var bangin, batnaði

meg er H.C. Andersen tann stóri millumgongumaðurin í marknalandinum millum veruleika og list. Tað uttara og tað innara, tað opna og tað afturlatna, kærleika og hatur, lív og deyða. H.C. Andersen rúmar eyðkennið

ovast á kongsjørðini í 1933. Fyrst brúkti hann hjólbøru at koyra úrgrevsturin oman á tann meira flata uttara áar­bakkan á Geilánni, sum hækkaði so líðandi báði úteftir og niðan­eftir. Hann hevði fingið loyvi