tekur við. – Kirkjukaffi verður aftaná. Øll eru hjartaliga vælkomin, heilsar Bergur Debes Joensen, prestur.

við, at Leirvíkar kirkja fyllir 110 ár. Farið verður í kirkju sum vant klokkan 11, har Marjun Bæk, prestur, fer at hava altargongd, Monika Stauss Joensen fer at spæla á violin saman við organistinum, og Elly

í bygdarhúsinum. Seinni um dagin, klokkan 17, verður gudstænasta við altargongd, sum Emil Olsen, prestur, ið er ættaður úr Hósvík, fer at hava. Og eftir ta gudstænastuna verður drekkamunnur fyri øll í

harðligar hendingar fram. Ein kavari verður funnin deyður við kongaskipið, og ein fyrrverandi katólskur prestur verður stungin til deyðis. Líkt er til, at stór virðir eru krógvaði í Føroyum, og at hesi hava samband

í Havnar kirkju fyri børn, ið farin eru. Har eru øll vælkomin, og tað verður Meinhard Bjartalíð, prestur, ið fer at prædika og barnakórið, Cantus, hjá Joannu Johansen, fer at syngja. Minningarhaldið verður

Signhild V. Johannesen, forkvinna í Mentanarnevndini m.a. í vækomurøðu síni við minningarhaldið. Prestur segði m.a. í røðu síni: Tað er heldur ikki bara hetta vónleysa og miskunnarleysa, vit skulu hoyra

løgmaður er burturstaddur, verður tað Henrik Old, landsstýrismaður, sum talar. Derhard Jógvansson, prestur, hevur andaktina og eftir minningarhaldið, verður farið niðan til minnisvarðan í viðalundini, har

Heitið á málningunum í dag er “Útróðrarbørn, sálmar lívsins”. Um hetta skrivar Bergur Jacobsen, prestur: Tá Amariel Norðoy vaks upp, snúði stórur partur av tilveruni seg, heima hjá teimum, um deksbátin [...] vóru útróðrarbørn. KG 334 var størri enn lívið, og tað er hann onkursvegna enn!? (Bergur Jacobsen, prestur) Tað er eyðsýnt, at tað myndlistaliga avrikið hjá Amariel Norðoy staðsetur hann, sum ein av teimum

stendur í Halgubók. Lisbeth Holm Filtenborg er prestur í Gauerslund við Vejle og hevur verið har síðan 2012. Hon hevur roynt mangt annað, m. a. hevur hon verið prestur 1991-1999 í Lemvig-økinum, sóknarprestur

oktober fer Laila Hentze, stjóri í Gallup Føroyar, at leggja úrslitini fram. Eisini fer Bøgesvang, prestur at hugleiða yvir evnið “Pensjonistur - og hvat so?” - Kaffi og okkurt gott verður afturvið, sigur