allan 1000 metra teinin. Sum fleiri ferðir fyrr í summar var Kvívíkingur ikki millum teir fremstu beinanvegin. Kvívíkingar plaga tó at orna paragraffirnar, men tað megnaðu teir ikki leygardagin
ómetaliga stóran týdning fyri kollfirðingar, og saknurin av honum var eyðsýndur. Tað sást tó ikki beinan vegin á KÍF, at teir høvdu mist Regin, tí eitt skifti í seinna hálvleiki sá út til, at teir fóru
arnir skaptu sær eina lítla yvirvág. Fyri steðgin kom hetta tó ikk til sjóndar á máltalvuni, men beinan vegin eftir steðgin kom munur í. Kollfirðingar stóðu seg hesa løtuna sera væl í verjupartinum, og
kundi spæla. Ístaðin noyddist ungi Lars Black at verja málið allan dystin, og lat tað bara verða sagt beinan vegin, at í Kyndli vóru tey væl nøgd um avrik hansara. Tað munnu tey helst eisini vera um, at tað
hálvleiks, høvdu teir vunnið sær eina tvey mála stóra leiðslu. Brendu ov nógv Seinna umfarið hótti Kyndil beinan vegin við at rýma frá teimum bláu, men hvørja ferð teir høvdu møguleikan, so misnýttu kyndilsmenn
VÍF, og eitt skifti vóru tær eisini á odda. Eftir steðgin tendraði Kyndil aftur. Tær skræddu seg beinan vegin nøkur mál framum, og tað var ikki fyrr enn seinastu minuttirnar, at tær slakaðu aftur. Tá var
skurðviðgjørda Sveini Justinussen er sera stórur nú fyrstu umførini. Hoyvíkingarnir settu mest sum beinan vegin alt upp á pláss. Ikki minst gjørdu teir báðir, Sigtór Andreasen og Bjarni Sørensen, nógv um
spakuliga koyrdi bóltin runt í álopinum, áðrenn roynt var við onkrari álopsskipan. Kyndil legði seg beinan vegin fram um hoyvíkingar, og teir hildu seg framman fyri gestirnar allan dystin. Eftir at tað hevði
ikki nógv, sum bendi á, at talan skuldi gerast um nakran uppvísingardyst hjá gestunum. Kyndil fekk beinan vegin fatur á í verjupartinum, og hóast tað onkuntíð tóktist tungt í álopspartinum, so megnaðu tær
, er ilt at vita, men í hvussu so er var kyndilsliðið sum hamskift, nú teir komu aftur á vøllin. Beinan vegin fóru teir at eta burtur av leiðsluni hjá føroyameistarunum, og hóast StÍF helt framman fyri
