Elly, í familjuhøpi oftast bert nevnd Elly-omman, andaðist týskvøldið 16. januar aftaná stutta sjúkralegu. Ikki tí, árini vóru mong, og hon hevði frammanundan havt ymist strik, ernaðist aftur so hvørt

Góða mamma, omma og vermóður. Tað er so svárt at fata, at tú ikki ert ímillum okkum longur. Tú vart gott nokk gomul, 85 ár, men í sinni ung. At tú ert farin frá okkum er so ringt at skilja. Hvønn dag

Brádliga bórust boðini um bygdina, Regin hjá Dalla varð deyður. Bert 21 ára gamal. Soleiðis byrjaðu minningarorðini um beiggja okkara, sum doyði í 1977. Aftur í dag standa vit hjálparleys og spyrjandi

Kæri systursonur. Svár vóru boðini, ið mær bórust leygarmorgunin, um at tú var farin foldum frá í ferðsluóhappi. Tað var eins og tíðin stóð still, eg fataði ikki, at tú veruliga var deyður. Ikki fyrr

Deyðsboð eru altíð svár at fáa, og svárast tá ein góður vinur fer á alt ov ungum aldri. Soleiðis var henda dagin, eg frætti, at Vøgg knappliga var deyður. Ta fyrstu løtuna hugsar tú í stuttum um alt t

Nøkur orð, nú Jógvan er farin. Ella Jeppa sum vit vanliga kallaðu hann. Varð so heppin, at sleppa at verða lærlingur hansara í trý ár, og eru hesi árini tey bestu eg minnist afturá sum arbeiðspláss. U

Eg vildi fegin skrivað nøkur orð um okkara kæru systur, Lenu, en tað er ikki so lætt, tí orð eru so fátæk, tá ið tað geldur Lenu og lív hennara. Eg minnist, tá ið hon var fødd, og havi tí kunnað fylgt

Kristian Eirik, ella Iggi, sum vit vanliga róptu hann, var sonur Olgu og Samson Højgaard í Vestmanna. Sjálvt um farleiðin millum Vestmanna og Rituvík var drúgv og long, tá ið Iggi var smádrongur, var

Ikki vardi tað meg, at tú, nýliga heimkomin úr Danmark, so brádliga skuldi verða tikin frá okkum, tínum kæru, ? manni, børnum, barnabørnum, verbørnum, langommubørnum og ikki minst tíni fosturmammu, An

Tungt var at vakna við boðunum um at tú, góði Kristian Gunnleiv, ikki vart millum okkum meira. Torført er at skilja, at seinastu ferð, ið vit skuldu møtast, var dagin fyri, Harrin so brádliga tók teg