varð á munnligar yvirføringar millum starvfólk. Tí mátti Almannastovan sjálv, við sera avmarkaðari orku, raðfesta gerð av leiðbeiningum, ið eftir lógini áttu at koma úr landsstýrinum. Innanhýsis leiðbeiningar
heilt ár hevur verið um nýggju pensjónslógina. ? Eg havi valt bert at hyggja frameftir og leggja mína orku í mál, sum skulu loysast í løtuni, sigur Helena Dam á Neystabø. Um tað fær avleiðingar fyri samgonguna
og so skalt tú hava serkøn fólk at gera hesar kanningar, so tað er ein spurningur um fíggjarliga orku, men sjálvandi hevði tað verið besta loysnin, heldur Jansy Gaardlykke. - Tá vit ikki hava hesar skanningar
er komin, og hon verður brúkt, men tað er heilt givið, at høvdu føroysku fjølmðlarnir havt størru orku var væl meiri komið fram. HERFYRI kom undan kavi, at landsstýrismálanevndin hevði ikki fingið øll
fram láturin og sorgina ? vekir andan í okkum og økir skapanargleðina í okkum. Fríger stóra mongd av orku og gleði. Tú kanst gerast sprelskur ? inspireraður. Fært betur lívskvalitet. Tú gloymir gerandismál
svart/hvítt, men kanningar uttan uppfylging og problemloysing nytta lítið. Primær fyribyrging er at nýta orku til ikki komnar hendingar, sum endamálið er at útseta ella sum helst als ikki skulu koma. Sekundær
fingið tokka til Føroya land og fólk og eru sinnað við støði í teirra royndum og førleika at leggja orku í at hjálpa okkum at fáa í lag føroyskan sangskúla eftir íslendskum mynstri og í fyrsta umfari sum
rættiliga kensluleyst við hvørt. Í hesum førði skal tað viga mest, at vit ikki hava mett okkum at hava orku til at viðgera føroysku kvinnuna, sigur Ib Svennild. - Hetta skal ikki skiljast sum, at vit ikki kunnu
sum manntómar. Eitt gott og flott upplivilsi í Parkini. Rock-omman var hin sama. Flott og full av orku. Ósvikaligu rockdansifetini vóru har, so sum bert Tina kann trína tey. Røddin og útstrálingin vóru
verður happað. Og so er aftur galið við innlæringini, so alt gongur illa. Hinvegin hevur skúlin ikki orku til at fara inn í heimið at loysa teir trupulleikar, barnið har hevur. Men tað, sum hevur við undirvísing