høgum og lágum skaldskaparsløgum, eru hjá Tóroddi lýst á óhevdbundnan hátt (s. 8) sum ein ógvislig vanlukka: tað er ein “spreinging”, sum er atvold til at “nærvera” hvørvur úr lívinum hjá eg’num: nærveran

Føroya greitt, at rakstrarútreiðslur landsins vóru ov stórar. Samstundis segði hann, at tað var ein vanlukka at ríkisstuðulin varð skerdur, tí tørvur var á m.a. at nýta henda til at økja rakstrarútreiðslurnar

deyður orsakað av eini vanlukku, skrivar danska løgreglan, sum tó ikki neyvari greinar, hvør umrødda vanlukka kann hava verið. Longu dagin eftir tilburðin í Ålborg segði vaktleiðarin hjá norðurjútsku løgregluni

boðskapi, sum gongur út upp á, at forsøma politikararnir at útbyggja miðstaðarøkið, so verður tað ein vanlukka fyri alt landið. Eisini bygdirnar. Tí tá fara føroyingar í stórum tgali at velja Føroyar frá og

Enn tann dag í dag hoyra vit um, at fólk úr økinum fáa hjálp frá føroyingum. Tað var ein óhugnalig vanlukka.

álítandi, og vísir til óhappið hjá Norrønu herfyri. Nevndin sigur í sínum tilmæli, at ein samsvarandi vanlukka á Tinganesi kann væl hugsast at elva til óbøtaligan skaða á fornminnini har. Fornminnisnevndin er

var, tá verandi samgonga var skipa, at fólkaflokkurin var við, hann mundi fara at tryggja at ongin vanlukka hendi á sambandsleið, men henda vón er so dyggiliga gjørd til skamma, tí fólkaflokkurin tykist vera

gjøgnum tunnilin. Men eitt eru vit sloppin undan higartil, tað er at eingin vanlukka er hend í tunlinum, men tann dag tá ein stór vanlukka hendir í tunlinum – tá verður ábyrgdin rætta móti viðkomandi ábyrgdara

núverandi tunnil. Men eitt eru vit sloppin undan higartil, tað er at eingin vanlukka er hend í tunlinum, men tann dag, tá ein stór vanlukka hendir í tunlinum – tá verður ábyrgdin rættað móti viðkomandi ábyrgdara

sskapir siga, at fáa flóttafólkini ikki mat og aðra hjálp skjótt, kann støðan enda sum ein sonn vanlukka. Tað hevur eisini víst seg at vera vandamikið hjá hjálparfólkunum at arbeiða á sudanska markinum