fingu eisini væl og virðuliga uppí skipið, meðan onnur skip við sjálvdrátti fóru heim við hálvari last. Sámal dugdi væl at fiska. Vit fóru eitt kvøld út úr Íslandi, og Sámal legði at fiska. Men tað var [...] út á nesgrynnuna at royna. Hinir bátarnir fóru so roynandi suðureftir. Allir fóru heim við hálvari last. Vit vóru teir einastu sum fingu uppí. Um Sámal Hans Sámal Hans var ein av royndastu skiparunum í
felagsskapi. So eg var fegin um at vera so heppin – tó keddur um, at eg var sjúkur og eg soleiðis var ein last fyri samfelagið. Men eg gleddi meg at koma heimaftur og vera saman við mínu kæru - at siga teimum
prógvum: “I’ve just completed Mike’s Nature trick of adding in the real temps to each series for the last 20 years (ie from 1981 onwards) and from 1961 for Keith’s to hide the decline.” Privatur ivi um heimurin
, sum komu niður høvdu eina kristna trúgv, sum barlast. Og galt tað um at varðveita hesa góðu bar-last. Tað var tað, Gudmund royndi at gera í felags-lív-inum og við gudstænastum yvir-høvur. Tað vóru soleiðis
borgarar úti í Atlantshavi í einum altjóðagjørdum heimi. Vit hoyra fólk leggja øðrum teirra motiv til last eins og nógv halda okkum í Føroyum verða ov konservativ. Men eg skilji ikki støðuna so eintýðugt.
tí hylkir og pínir, sum tað ger. Ikki kann tað bara leggjast heiðursmanninum V.U. Hammershaimb til last, at vit komu út í hetta málsliga óføri, tí vitað er, at tað vóru aðrir, filologar á høgum støði sum
Palindromer (Solondz), hesir fáa ikki somu áskoðarafjøld sum t. d. Mission: Imposible III, X-Men: The Last Stand ella nýggja James Bond filmin, men eru meiri verdir. Tað er ofta ikki innan mainstreamfilmin
í onkran óvæntaðan strong so hissini, men eg veit onki um, at hann hevur ligið nøkrum til byrðu og last, hvørki her ella aðrar staðir. Eiturormurin SHJ hevur tó eina tvørgangandi sannføring um hesi viðurskifti
sum hjá Sunnanágarðsbóndanum í Mikladali á sinni, at... »alt hann møtti, stórt og smátt, tað hendi last og skamm.« Innkomnir síggja vit, at har eru fýra vaksnir kópar inni, og fleiri hvølpar. Teir vaksnu
fingið frá mínum foreldrum. At eg átti at havt brúkt tað betur, tað kann so ikki leggjast teimum til last, men um eg og systkin míni ikki høvdu havt fingið tann andaliga førning, sum vit hava, ja so var støðan
