Í 3. Kap. lesa vit, at eftir at lamin maður er reistur upp við hond Pæturs, streymaði fólkið saman, og Pætur fer at tala aftur. Vit skulu leggja til merkis, at hann talar til sínar egnu landsmenn, jødarnar
nakað ella nakran og tað ger hann til nakað heilt serligt. Hann er sera hjálpsamur og nærverandi maður. Hann livir í nú'inum og hóast hann hevur fleiri námsfrøðingar um seg dagliga, so eru vit samd um
Atlantsflogi at flúgva elementini – buntið fyri buntið – upp á Dímun. Gekk óføra væl Jógvan Jón Petersen, maður Evu úr Dímun, sum saman við tveimum børnum búgva har úti, sigur, at arbeiðið at flyta elementini úr
Jóan Heinrik Vetur Pálsson, Karl Jóan Janusarson o.fl. Gamalt er, at navn spillur ongan mann. Men maður kann spilla navn – sum í hesum føri og í atlassinum. Slíkar fløkjur og broytingar í landa- og staðarnøvnum
at rættvísgera eitt politiskt bluffnummar, tað skal ein leita leingi eftir. Harra gud, hesin sami maður, sum fyri nøkrum krákumánaðum síðan undir miklum miðlarokið setti ein aðalstjóra í starv, vísir seg
spurningur, um tað bleiv til meira enn javnleik. Tá ið dystarstøðan var, sum hon var, valdi okkara maður ikki at taka nøkur óráð fyri, men heldur at tryggja sær javnleikin og harvið okkum dystarsigurin.
og borgarstjóran á Tvøroyri, Clæmint Eliassen, ið kom til Tvøroyrar í 1926. Clæmint var fjølvirkin maður á Tvøroyri. Tá í tíðini vóru ikki nógvir pengar um hendi og lønin fyri missionerarbeiðið gav ikki
n, at tað er hóast alt eisini eitt lív uttanfyri Ellisheimið. Her er tað fyrst og fremst heimið, maður, børn og ommubørn sum njóta gott av Dorrit. Uttanfyri heimið eru áhugamálini at fylgja við ítrótti
l høvdu hjálpt løgregluni munandi. Seinasta dømi var seinasta vikuskifti, tá ið ein 77 ára gamal maður varð álopin best sum hann gekk og samlaði fløskur. Fólk skulu kunna ganga á gøtuni uttan at stúra
fryntligum floksfeløgum, og harafturat eru lærararnir øgiliga dugnaligir. Soleiðis segði ein ungur maður í nýggjársheilsan í sending hjá Kringvarpinum. Og hann er ikki einsamallur um at dáma væl at
