var so strævið hjá beiggja, mær og sjúkrasystunum, at skulu noyðast at stríðast fyri teg. Hesin lítillátin maðurin, sum tørvaði hjálp, vildi ikki liggja til last fyri onnur; og tað vart tú ongantíð! Tú vart

eisini eftir manni, ið kundi taka kropslig tøk, og tað kundi Jørgin Olaf eisini, hesin stóri, sterki og væl bygdi maðurin. Jørgin Olaf var klaksvíkingur, ið vígdi konu síni Bergfríðu, børnunum og Skúvoynni

Blákross kafé’ina og teir fingu eitt gott prát saman, tá segði hesin maðurin fyri mær, at hann broyttist hetta kvøld. Í dag stendur hesin sami maður sum ein kempa í Guðs ríki. Tað var mangt kvøldið, at [...] r í Tórshavn, har hann hevði tað gott. Men tað var tíðuligt, at hesin so lívsglaði maður var ávirkaður av hesi hending og tíð. Jú, hesin Harrans tænari hevði nógvar dygdir, ein sjálvsama góður sangari [...] sum pápin. Myrna búði onkuntíð hjá okkum, tá hon var í samkomuni. Jutta var nokk í somu støðu sum maðurin, hon mistin mammuna sum heilt ung, tað kann ikki hava verið nemt hjá einari ungari gentu, men Jutta

hugagóð og dugdu so væl, var maðurin, ið stundum stóð við talvuna og greiddi frá, stundum sat aftastur í skúlahølinum og spurdi greiðar, stuttar og beinraknar spurningar. Hesin lærarin æt Jeffrei Henriksen

Hann hevði altíð ein greiðan boðskap, og orðini kundi ein ikki fara skeivur av. Ein visti, hvar hesin maðurin stóð. Sum virkin innanfloks í Javnaðarflokkinum var hann eisini valevni til fleiri val. Hann sat

peningur av ymiskum slag, t.d. frá reiðaríðum, sum høvdu sín egna penga. Jú, hetta var nakað, hesin serligi maðurin fekst við. Í Sands Kommunu hevði Bogi eisini ein leiklut saman við álitismanninum Niels undir

til hann sum tann fyrsti, fór á royndarveiðu eftir rækj­um í altjóða sjógvi á Grand Bank eisini. Og hesin hugurin at royna at nakað nýtt kom eisini til sjóndar, tá Atli fór undir at rigga skip sítt og fi [...] framm­anund­an, Jenny, Bar­baru, Arnfinn og Janny - og Halla, ið gjørdist einkja ung, tá fyrri mað­ur­in doyði av sjúku, átti børn­ini Gitte, Lone og Kenneth. Atli hevði ikki búð leingi í Hirts­hals, tá

timburverkstaðnum, har eg fór undir mína útbúgving sum bygningssnikkari. Eg fann skjótt útav, at hesin maðurin dugdi sera væl at arbeiða. Hann var altíð fyrstur til arbeiðis og sum oftast seinastur heim. Hann [...] dustsúgva og baka – helst pannukøkur – góðar pannukøkur var honum lítið fyri at gera. At hesin raski og góði maðurin, ið altíð var so væl fyri, skuldi gerast sjúkur og fáa henda bráða deyða, er mær óskiljandi

Oktobur 2009 legði navnin Einar abbi árarnar inn, 98 ára gamal. Hesin fryntligi, skemtingarsami, bersøgni og áhugaverdi maðurin, spákandi Norðuri á Bakka, við ørmunum aftur um bak, einari ball í munninum

gjørdust fátøk. Men hesin maðurin gav alt fyri onki; kærleiki hansara til landið gav honum mót at kempa, men hetta gjørdist eisini bani hansara«. »Nú veitst tú, hvat hesin eini maðurin gjørdi; gav sítt egna