egna veruleika, har fólk skulu missa álitið á felags skipanir og samanhaldi, og ístaðin skulu siga: Nei, eg má bert hugsa um, hvat er best fyri meg. Tjóðskapar- og fullveldisrørslan hevur skapt ríkidømi

verði seg kvinnur, serlæknar, sosialt útsettar familjur o.s.fr....Og tað er ikki veðrið sum styggir! Nei, heldur eru tað teir karmar, vit sum samfelag hava at bjóða ávísum bólkum. Psykiatriin er nógv broytt

blaðungur drongur setti sínar føtur á hesa tryggu grund, og hvussu væl tað kom við í niðurgongdarløtum. – Nei lívið hjá Levi, sum hjá flestu hevur ikki bara verið framgongd, hóast tær vóru í stórum meiriluta,

ikki hava fingið nakra ákoyring ella merkt nakran illvilja móti sær, tí hann verjir ein brotsmann. - Nei, absolutt einki. Eg haldi at fólk skilja rættin til verju, svarar Jógvan Páll Lassen. Undan rættarmálinum

Arbeiðsmarknaðareftirlønargrunnin (Samhaldsfasta) munandi. Men tryggingarráðgevin er ikki sannførdur. - Nei, Samhaldsfasti er ikki svarið, tí hann tekur ikki hædd fyri heilsuni hjá fólki. Samhaldsfasti er ikki

ikki vóru nøgdir við tað, stjórnin ætlaði – nevniliga at atkvøða blankt. Kravið var, at hon atkvøddi nei. Aksel bleiv lagdur undir stórt trýst – og tað sama bleiv eg, hóast eg ikki var til staðar. Endin var

ur – í teirri tivandi, motorisku útgávu, ein kennir frá amerikonskum filmum – er ikki frammalaga, nei, her hevur sjálv útstrálingin týdning, karisma, tað ein ER og ikki tað ein GER. Dansarinnan Belén,

hesum møguleikunum er meira moralskur. Royndu aðrar møguleikar Danska stjórnin segði sjálv­andi korta nei til hetta lumpi­sliga roknistykkið. Um føroyingar vildu klára seg sjálvar, so kundi landsstýrið fáa

ið støða skal tak­ast til er stuttur og greiður. “Vilt tú, at Skotland gerst fullveldi? – ja, ella nei.” Allir skotar niður í sekstan ára aldur, búsitandi í Skotlandi og oyggj­unum uttanfyri, men ikki skotar

tú ikki vanliga spældi við, staðið á duragáttinum, høvdu mamma og pápi tín ikki lovað tær at sagt nei til at spælt við tey uttan orsøk. Vit læra sum børn, at vit skulu rúma øllum og øll skulu hava ein