við hvør sínari “pump-gun” myrða frá hond inni á havnini her?????, hugsið tykkum til, um nú hvør maður, sum átti bát og byrsu, gjørdi tað sama, so lógu einir hundrað bátar og kanska 300 byrsur og plaffaðu
størstu vigaðu 3,5 kg, meðan tær flestu lógu um eini 3 kg. Miðalvektin á harunum var 2,765 kg. Hvør maður fekk fýra harur við til húsar, og tann síðsta haran var lutað kokkunum, ið borðreiddu fyri harumonnunum
sigur Símun Samuelsen. Ofta verður tikið til, at íslendskir venjarar eru sera harðir. Er hetta ein maður, sum føroyingar kunnu venja seg við? – Tað ivist eg ikki í. Kristján er ikki av tí slagnum, sum stendur
menniskju ið Hans Anton hevur tosað við – ja tað kundu vit staðfesta við jarðarferðina – at hann var ein maður við høgum virði – hevur givið mongum eina heilsu, eitt smíl og glett okkum við einum práti. Orð tykjast
fyri motorlæru var óvanliga stór tey árini. Joen Pauli var ein klókur, róligur, siðiligur og sterkur maður, sum virdi sínar arbeiðsfelagar. Hann var sera góður í ráðum, og nógv avhildin bæði av politikarum
tvey árini kunnu vit síðan velja at taka klinisku rotatiónirnar í sjúkrahúsi í USA ella í Onglandi. Maður mín, Sámal Jakobsen, bleiv liðugur við tey fyrstu tvey árini á jólum og ger nú klinisku rotatiónirnar
at lyfta. Hóast stóri maðurin av Tvøroyri valla tyktist knógva byrðuna, so kann ein nýggjur maður gera tað – um hann saðlar um í flokkinum. Og tað hava vit sæð fyrr. Tjóðveldisflokkurin
varð tískil avlýst. Annaðhvørt á Nilánni ella her uppi ovast á Heiðavegi ert tú ein so merkisverdur maður, at illa ber til at leypa teg um. Nú tú rundar kappaaldurin – sambært mæta danska sálmaskaldinum,
fyri aðalendamálinum, at virða vunnin rættindi. Vit kunnu halda fram í politikkinum. Løgmaður ger einki, hóast Fólkaflokkurin tekur løgmann av ræði og umskipar landsstýrið eftir egnum
einfalt: Hann skal stýra, hann skal skera ígjøgnum, hann skal taka avgerðir. Tað er tí, at Føroya Løgmaður hevur so stórt vald, at hann bæði kann koyra og seta landsstýrisfólk, sum tað passar honum og
