fyri, at vit skulu kenna eina meining og gleði við lívinum. Ein ketta hevur livað sum ketta, síðan Gud skapti heimin, men í menniskjuni hevur Várharra lagt evnini til annað enn tað. Tað fólk, sum er ført
-Westboro fer at mótmæla til jarðarferðina. Hann rørdi nógv fólk í heiminum, men hugsaði ikki um Gud og legði upp til syndarligan atburð, skrivar gentan. Samkoman er kend fyri at mótmæla, tá ið falnir
ynskja tykkum øllum, eigarum, manning og starvsfólkið annars, hjartaliga til lukku við skipinum, og Guds signing í framtíðini. Eysturkommuna Jóhan Christiansen, borgarstjóri
Mikudag kl. 20 Bønar- og lærumøti. Hósdag Kl. 20 Ungdómsmøti. Einar Vang tosar um evnið ‘Samfelag við Gud’. Fríggjadag kl. 9.30-11.30 Løta fyri mammur og børn Sunnudag kl. 11 Minnismáltíð Harrans. Kl. 12
trætast fyrst nógv um hetta, síðani tekur Pætur orðið og hannn sigur m.a. hetta: Hví freista tit tá nú Gud við at leggja ok á háls lærisveinanna, sum hvørki fedrar okkara ella vit hava verið mentir at bera
Mikudag kl. 20 Bønar- og lærumøti. Hósdag Kl. 20 Ungdómsmøti. Einar Vang tosar um evnið ‘Samfelag við Gud’. Fríggjadag kl. 9.30-11.30 Løta fyri mammur og børn Sunnudag kl. 11 Minnismáltíð Harrans. Kl. 12
honum eitt skriv. Vit blivu so førd ígjøgnum, uttan armbond, frammanfyri einari undrandi mannamúgvu. Gud viti, hvørji tey hildu hesi fólkini verða, sum bara kundu spáka ígjøgnum uttan armband, og so ikki
9-16 Bønarstevnan. Kl. 20 Møti, Tummas Jacobsen talar. Leygardagin kl. 9-16 Bønarstevnan. Kl. 20 Gudstænasta í Vesturkirkjuni Sunnudagin kl. 11 Morgunmøti, Norðurlendskur luttakari talar. Kl. 16 Bø [...] Glyvrum Fríggjadag kl. 21 Ungdómsmøti. Sunnudag kl. 17 Møti v/ Jóanes Johannessen. Evni: Familjan undir Guds náði. Sunnudagsskúli og barnaansing Keldan, Skálafirði Fríggjakvøldið kl. 21 Ungdómskvøld. Leygarkvøldið
soleiðis: Táið teir komu hagar, kallaðu teir saman samkomuna og søgdu teimum frá stórverkunum, ið Gud hevði gjørt við teimum, og at Hann hevði latið heidningunum upp dyr trúarinnar. Og so vórðu teir hjá
og heldur spísku orðum: »Færøsk var godt nok i daglig tale, men i kirken var det en synd bðde mod Gud og mennesker.« Í 1990 fekk Petur Martin embæti sum dómpróstur Føroya, og røkti hann hetta starv,
