norðuri í Urðini. Teir hava roynt hetta ofta áður, men hesin dagurin kundi gjørst ein feigdardagur. Óhapp Miðvágur: Hetta var ein týsdagur sum so mangir aðrir týsdagar í Miðvági. Fólk fóru til arbeiðis sum [...] bara, at nú misti eg sonin, sigur Kári á Presttrøðni um henda minniliga dagin, 18. oktober 2005. Óhapp Fyri Kára var henda ferðin norður í Urðina sum so mangar av teimum undanfarnu. Hann hevði verið her
hermaður úr Hebridunum. Tað eydnaðist Sylvani at fáa gott samband við familjuna í Onglandi. Óhapp kundu henda á sjónum sum á landi, og farið varð at leita eftir bátum, skipum og monnum. Altíð var
talan um eina røð av óhepnum umstøðum, tí høvdu hinir bilarnir ikki verið á vegnum, hevði helst onki óhapp hent. Málið er nú tikið upp til dóms og hesa næstu tíðina fer so dómarin at viga fyri og ímóti og
týdning. Veður og vindur eru kreftir, sum vit ikki eiga at seta okkum upp ímóti. Og skuldi eitt óhapp hent, er eitt slíkt tiltak jarðlagt nógv ár fram í tíðina. Tyrlu í fyrstuni Stjórin á Atlnatsflogi
útyvir tann tøkniliga spurningin. Orsøkin til at hetta er spell, er at við at seta fokus á hvussu óhapp skulu eftirmetast og revsast, so verður fokus flutt frá hvussu man kundi forðað fyri óhappum. Tað
Flogferðslan er eisini støðgað, og stóri spurningurin settur verður er, um talan er um hendiligt óhapp, ella um talan var um enn eina atsókn, sum hóttan hevur verið um seinastu tíðina. Hendan er eisini
amerkumaðurin, Phineas Gage. Seinnapartin hin 13. septembur 1848 hendi eitt løgið og óhugnafrætt óhapp í lítla býnum Cavendish í statinum Vermont í landnyrðingshorninum í USA. Teir vóru í ferð við at gera
spæla. Hann verður í hvussu so er ikki tøkur hesu megin summarfrítíðina, sigur Jógvan Gregersen. Óhapp í dystum Fleiri brasiliumenn hava spælt fótbólt á Toftum seinastu árini. Í fyrraárið var Marcello
kr. í nú?tíðar?virði, roknað yvir 30 ár. Talan er bæði um sparda tíð og brennievni, færri ferðslu?óhapp og minni slit á vegir?nar og akførini.” Almennur ella privatur? Eg havi tosað við nógvar politikk
skjótari, og tá var so tungt, at tað ikki var ráðiligt at taka fólk við. Onkuntíð kundi okkurt smávegis óhapp henda, men at tað var so, at tá tað varð steðgað við hesum flutningi av fólki, so trúgvi eg, at tað
