endaði framførsluna við at bjóða Aldubáruni á pallin við sær. Tey høvdu bert vant saman eina lítla løtu sama seinnapart, men Aldubáran vísti, hvussu væl tey hóska til at arbeiða saman við trubadurum. Hóast,

fyri okkum, sum starvaðust saman við honum. Men Harrin mistekur seg ongantíð, og har vóru við tað sama bæði hendur og herðar, sum vóru til reiðar at føra verkið víðari. Hetta hendi í september í 1970.

meðan hann leggur aftrat, at tað aðrar tíðir vóru bátar, sum sníktu seg inn á teirra bát og gjørdu tað sama. Hann sigur, at tað allarbesta var, tá hann tók eina vatnballón, siktaði og rakti ein mann beint á

minkar túratalið. Fyri at blíðka tey sum hava staðið á bíðilista í Keypmannahavn, ella ikki sleppa heim sama kvøld tey koma til Føroya, tí tann einasti túrurin tann dagin er so seint, so verður bara skonkt dúgliga

at møta fyri Inkvisitiónini í Rom, har hann at enda varð tvingaður at afturkalla allar sínar tesur. Sama árið sum Galileo doyr, í 1642, verður ein annar stórur vísindamaður, Isaac Newton, føddur. Hann verður [...] mentanartilfar verður umrøtt, at komast skal við próvtølum um góðskuna av tí umrødda. Skuldi eg gjørt tað sama við bókina hjá Pól Jespersen um rúmdina verður mín dómur fimm stjørnur og ein pulsarur. Betri jólagávu

útnevnir, skulu verða sett saman soleiðis, at umleið eins nógvir limir av báðum kynum eru umboðaðir. Sama er galdandi fyri tær nevndir, ráð, umboð og líknandi, sum løgtingið og bý- og bygdaráðini útnevna

roynt at spurt samgongupolitikkarar, hvar hetta kom frá, og um tað ikki eisini kundi takast aftur, men sama svarið var frá øllum. Partar av samgonguni hava sagt, at tey høvdu ikki ynskt uppskotið og høvdu roynt

lektør, Torben Wilhelmsen soleiðis um bókina ”Tað finnast nógvar myndabøkur, sum snúgva seg um tað sama, sum hendan – at vera best í onkrum, øvundsjúku og at vísa kenslur. Tað sermerkta við hesi bókini

Tilverur, sum enn ikki eru føddar, eru teir mest óseku skabningar, vit kunnu ímynda okkum. Av tí sama plagar at vera semja um, at børn í minst møguligan mun skulu dømast ella revsast fyri viðuskifti,

summir rithøvundar og summi skald skriva eittans verkið, sum ger at tey ongantíð verða gloymd. Hetta sama kann næstan verða sagt um Johan Halmrast. Hann skrivaði væl at merkja nógvar aðrar sálmar enn teir [...] tá ein triði Johan kom á pallin, Johan Lunde. Teir vóru báðir ættaðir úr Lillehammer, vóru føddir sama ár og komu at ganga í skúla saman. Tá teir hittust var Halmrast illa farin, men fekk tó sagt hinum