“Vit fingu grind og spik til døgurða”, siga nógv. Eisini stendur at lesa í tilmæli frá einum stovni, at vaksin fólk í mesta lagi skulu eta grind og spik til døgurða 1-2 ferðir um mánaðin. – Hetta er ikki røtt orðing, tí orðið “grind” merkir “tvøst og spik”. Tískil er rætta orðingin: “Vit fingu grind til døgurða” og “eta grind til døgurða 1-2 ferðir um mánaðin”. Eisini ber til at siga “tvøst og spik”. Her kann verða trivið í reglu í yrking eftir Rasmus Effersøe: “Gev mær bara tvøst og spik og seið”.
Orðið “grind” er at finna í nógvum samansettum orðum. Best kenda orðið man vera “grindaboð”, ið er tað at boða frá, at grind er funnin. Fyrr var vanligt at rópa grindaboð. Runnið varð millum bygdir við grindaboðum ella kundi verða glaðað. “Hann leyp avstað sum við grindaboðum” verður sagt um ein, ið fer stórleypandi avstað. Sagt kann verða “tað fór sum grindaboð um alt landið” um eitthvørt, ið frættist skjótt, fer sum rótasúpan. Eitt annað orð er grindatrøll; tað verður sagt um ein, ið er prestur ella sýslumaður í tíðarskeiði, tá ið ongar grindir koma. Flogkyktið grindalokkur kenna vit øll; navnið stavar frá, at fólk áður hildu, at hann boðaði frá grind.
Grind kann eisini merkja “flokkur av grindahvølum”, t.d. ein stór grind legði beinini. Eitt tiltak er: her er roykur og eingin grind; tað verður sagt, tá ið nógv hóvasták er av ongum.
Harumframt kann orðið grind merkja “tað at reka og drepa grind”, t.d. ber til at fara í grind ella at koma úr grind. “At rógva sum í grind” verður sagt um at rógva sera hart.
Spik er sum kunnugt lagið av fiti, ið er undir húð ella hvølju á t.d. hvali og kópi. Spikið verður alt etið – uttan kúluspikið. Hart og seigt spik, t. d. av rust á grindahvali, verður nevnt sigg.
