ODDAGREIN: Penjsónir í prosentum

Fríggjadagin kunngjørdi Annika Ol­sen, landsstýriskvinna í al­mann­a­mál­um, at teir pen­sjón­ist­ar, sum hava hild­ið, at pensjónirnar skuldu hækka við sama krónutali sum lægru løn­irn­ar, hava glett seg til fá­nýt­is.

Tað var undir løn­ar­sam­ráð­ing­u­num sein­ast, at landsstýrismaðurin í fíggj­armálum, Jørgen Niclasen, fekk inn­ført, at lønir undir 30.000 krón­­ur kundu hækka 220 krónur, í staðin fyri at løn­irn­ar hækkaðu í pro­sent­um, eins og van­ligt hevur ver­ið.
Hetta dámdu pensjónistunum væl, tí 220 krónur eru nógv prosent om­­an á fólkapensjónina.
Men soleiðis skal tað altso ikki vera.
Pensjónirnar eru altíð hækkaðar í pro­­sent­um og ikki krónum, og hes­a­ferð verð­ur eisini lagt upp til, at tað skulu hækka í prsoentum, segði Ann­ika Olsen í Sosialinum fríggj­a­dag­­in.
Landsstýriskvinnan heldur sum vera man, at tað er ómetaliga keð­i­ligt, at hendan misskiljing er komin í. Hon sigur seg hava fing­ið at vita úr Fíggj­ar­mál­a­ráð­num, at í mið­­al eru løn­ir­nar hækk­að­ar 0,85 pro­­sent, og at tað verð­ur tað, sum pen­­sjón­­i­r­­nar hækka. Hetta er tað, sum sam­­ongan hevur lagt fyri við í fíggj­­­a­­r­karm­unum, og hetta er tað, sum sam­­bært landsstýriskvinnuni ligg­­ur í kortu­num, nú fíggj­ar­lóg­in verð­ur bor­in nið­an í ting­ið um fáar dag­ar.
Spurningurin er so, um sam­gong­­an hev­ur lump­að pen­sjón­ist­­ar­­nar, ella um pen­sjón­ist­ar­nir hava lagt tvey og tvey saman – og hava vón­að stóra vinn­ing­in. Í øllum førum kann stað­festast, at tað er breiði pol­it­iski viljin hjá løgtinginum, at pen­sjón­irnar ikki skulu hækka av sær sjálv­um.
Flestu flokkar á tingi hava sit­ið við vald­ið sein­astu ár­ini, tá javn­ing­in – sum var fýra prosent – støð­ugt er lækk­að til nú heilt at verða tik­in av. Men hin­veg­in, so eru pen­sjón­ist­ar­nir væl um­boð­að á nið­astu róku­num, sum Jen­is av Rana plag­ar at taka til. Men kort­ini hava hvørki Jenis av Rana ella nak­ar ann­ar í sam­gong­uni hugsa um pen­sjón­ist­ar­nar, tá tos­að hev­ur ver­ið um 220 krón­ur í løn­ar­hækk­ing til tey lægst­løntu.
Veruleikin hevur ofta fleiri síð­ur, og í hesum føri er veruleikin def­i­ner­að­ur so­leið­is, at øll fáa somu løn­ar­hækk­ing. Hjá pol­it­ik­aru­num pass­ar tað í hes­um føri best, at løn­ar­hækk­ing­in hjá teim­um al­ment løntu verð­ur í krón­um, með­an hon hjá pen­sjó­n­ist­u­num verður í pro­sent.
Eingin hevur lovað nakað annað – og eingin hevur logið, hóast pen­sjón­­ist­ar kenna seg lump­að­a­r...