Man nevndin ikki vita, hvat ið er málsliga rætt, ella heldur hon, at vit nú bara skulu sleppa málsligum grundreglum og broyta fall ella kyn, sum best ber til?
Á SKÁLU / í LOMBU!?: Málvinur spurdi meg nú ein dagin, um hasi bæði staðanøvnini nú eru kvennkynsorð. Um so er, helt hann, eiga vit nú at siga “á/av Skálu” og “í/úr Lombu”!?
Munnu hasi bæði skeltini ikki fara at verða broytt aftur?
Snildast hevði verið at skrivað SKÁLI (hvørfall) ovast á skeltinum og so á/av Skála niðriundir!
LAMBI: Talan er ikki um eitt lamb, men ein lamba. Ein Lambi er eisini í Mykinesi. (Vit siga ikki i aftast í orðinum, Lambi, sum summi speirekandi taka til!)
SAND/-I, DAL/-I, KOLLAFJØRÐ/-FIRÐI, VÁG/-I, BØ/-I!? : Sjálvandi halda vit fast við hvørfall.
KOLLAFJØRÐ stóð á einum skelti við Hvítanesvegin fyri fáum árum síðani.Tað varð skjótt broytt til KOLLAFJØRÐUR (hvørfall). Tað hevði kanska ikki verið neyðugt nú!?
“Dagur og vika” fegnast: Hvør man leggja “Degi og viku” orð í munnin? Tey tóktust so ovurfegin í síni skeltabroytinganiðurstøðu. (Gott í tykkum, roynið nú og fáið stavsetingina í føroyska tekstinum í rættlag!)
Við vónríkari málkvøðu
Á Borg á Argjum á pálsmessu 2011