Manning
Háldan Haldansen í Vestmanna eigur felagið, P/F West Trading, sum eigur línubátarnar, Thomas Nygaard og Gullberg. Umborð á fyrrnevnda og størra bátinum liggur manningartalið um 14, og á tí minna hevur talið ligið millum 7 og 9.
Tað hevur gingið lutfalsliga væl at manna Thomas Nygaard, ið Knút Høgagarð av Toftum førir, meðan tað í seinastuni hevur gingið minni væl at manna Gullberg, ið Árni Zachariassen í Klaksvík førir.
Tað eru ikki skipararnir, sum gera munin, men í fyrsta lagi bátarnir sum arbeiðspláss.
Skip og vaktir
Eins og umborð á flestu línubátum í dag ganga teir 6 og 6 umborð á Thomasi Nygaard, men umborð á Gullbergi, sum er ein væl minni bátur, ganga teir meira at kalla 12 og 6 tímar. Tað merkir, at menninir arbeiða í einar 12 tímar og kunnu so hvíla í aðrar 6, um alt gongur, sum tað eigur.
Vanliga gera tey størru skipini heldur longri túrar enn tey smærru. Í slikum føri kann tað vera til fyrimuns fyri teir, sum ikki tíma at verða so leingi burtur í senn, at vera umborð á teimum smærru førunum. Í aðrar mátar eru umstøðurnar umborð á teimum størru bátunum betri, og serliga er tað vaktirnar, sum menn eru glaðir fyri.
Áðrenn línuskipini í sínari tíð fingu egningarmaskinu, var nógv vøka og nógv arbeiði umborð á hesum bátum. Øll línan skuldi egnast við hond, setast og dragast, og fiskurin skuldi kryvjast, vaskast og fáast til høldar í lastini.
Teir, sum minnast tíðina við nógvari vøku, men nú ganga 6 og 6, siga, at hetta er sum dagur og nátt. Lívið umborð á línubáti er vorðið tíðarhóskandi, samstundis sum flestu bátar eru umbygdir og nútímansgjørdir, bæði á dekkinum og í apteringini – við betri kømrum, messu, uppihaldsrúmi og klædnarúmi.
Í góðu tíðunum, sum komu nøkur ár eftir kreppuna fyrst í nítíárunum, hava feløg brúkt heilt nógvan pening upp á at gera línubátarnar betri. So, hóast línuflotin er lutfalsliga gamal, er ein stórur partur av flotanum í góðum standi.
Nøkur nýggjari línuskip eru eisini komin seinastu árini, og hesi tykjast í nógvar mátar rúmligari og hollari enn tey, sum fóru úr flotanum. Við móttøkur hevur verið høvi at sæð umborð á hesi skip, og semja man vera um, at tað sum heild eru betri skip sum koma enn tey, ið fara.
Høgur miðalaldur
Inntøkan hevur fiskimonnum umborð á línuskipunum hevur sum heild verið góð og aftrat lættanum, sum sjófólk fáa í skattinum, tjenar tú ikki somu nøgd av peningi í landi, sum tú tjenar á skipsdekki.
Kortini vísir tað seg, at tað kann vera trupult at manna skipini í góðum tíðum, tá fólk meira søkja tað, sum er at forvinna á landi – ella ungdómurin søkir tey skúlatilboð sum eru. Tað er eisini ein sannroynd, at miðalaldurin umborð á nógvum línubátum er lutfalsliga høgur.
Men siglast skal, so leingi vit hava skip og fiskavirkisvinnu sum tað berandi í samfelagnum, og tá ið torført kann vera at manna øll skipini við føroyskum sjófólki, eru feløg nú farin at leita uttanlands eftir fólki, sum vit lesa um í hinari greinini á hesum miðsíðum.
Unga fólkið støðast ikki
