komi í hesum sambandinum til at tonkja upp á eina søgu, sum eg hoyrdi einaferð í 50'unum: Ein ungur maður kom inn á kafeina á Gørðunum í Vági eitt kvøldi. Kenningin varð og reypað var óført. Ungi maðurin

Eg hevði fingið opið lærbrot, og beinstumpar stungu út gjøgnum brotið, sigur Eyðbjørg Mikkelsen. Maður hennara, Torbjørn Mikkelsen, hevði fingið heilaskjálvta, og gekk púra í ørviti og mól. Sambært øðrum [...] i í Mykinesi, har millum annað ein minnispláta verður reist yvir tey, ið fórust við flogfarinum. Maður Eyðbjørg, Torbjørn Mikkelsen, fór herfrá fyri tveimum árum síðani, men tey, ið fyriskipa hátíðarhaldi

skilti eg ongantíð, hvat Gunnar Hoydal vildi siga, eg bíðaði eftir honum, tí hann er ein gløggur maður, men einki kom aftur frá honum!? Jens Pauli mutar ímóti haldi eg, hann tímir ikki at tosa um pening

virkandi borgarstjóri í Hvannasunds kommunu við Rás2. Sunnumorgunin gjørdust ein bara 18 ára gamal maður frá sær sjálvum og stakk og fýra fólk við knívi, tilsamans yvir 20 ferðir. Rás2 spurdi hann, hvussu

gagnar tað manni, um hann vinnur allan heimin, men má bøta afturfyri við sál síni? Ella hvat skal maður geva í viðurlag fyri sál sína? Tí at menniskjusonurin skal koma í faðirs síns dýrd við einglum sínum

skuggar, men so við og við, sá hon verulig fólk. - Eg sá eina lítla gentu liggja í einari song, og ein maður lá uppi á henni og føldi upp á hana, og hann hevði eisini samlegu við hana. Og so byrjaði eg at kenna

vera ímillum fólk. Men hóast tað er blivið nógv betri, er tað framvegis tórført, tí Anton var ein maður, sum altíð var í sving, so tað er ikki altíð lætt hjá honum at foreina seg við, at hann ikki longur

støk í St. Petersburg. Hon sigur, at hon visti beinanvegin at hesin róligi persónurin var ein góður maður. Tey skrivaðu saman og vitjaðu hvønn annan, og fyri hálvun øðrum ári síðani flutti Dasha til Føroyar [...] støk í St. Petersburg. Hon sigur, at hon visti beinanvegin at hesin róligi persónurin var ein góður maður.

merkti tað lagið. Men tíbetur megnaðu vit at nýta hetta positivt á tann hátt, at hópurin stóð sum ein maður. Vit vildu allir, at hetta skuldi vaskast av okkum, og tað haldi eg tíbetur, at vit megnaðu leygardagin

á fólk sum eg kenni. Eg koyrdi vindeyga niður og fekk eitt gott og hugnaligt prát við hesi fólk – maður og kona við einum smádreingi í millum sín. Meðan vit soleiðis stóðu og prátaðu, kundi eg ikki lata