berast í krógv. Tað kundi vera hugnaligt at vera í torvi. Her minnist eg serliga, tá tendraður varð eldur. Ketilin varð settur útá at kóka vatn til te ella kaffi. Døgurðin var eisini kókaður har. Sum tann

so skuldi tjørutunnan koyrast á bólt oman gjøgnum brekkuna. Soleiðis var gjørt. Tá so tjøran, sum eldur var komin í, rann úr tunnuni og hol var brent á hana, legði hon eftir sær eina eldslóð allan vegin

ið seyður var á skránni! Tá fekk eg eisini eina stóra virðing fyri siviltænastuni. Tað kom eisini eldur í eini hús nærindis. Tey fyrstu fólkini, eg sá koma rennandi at hjálpa, vóru tvey konufólk. Tað gingu

frið og hvílu í lyftum Guds undir hesum ræðuligu umstøðum. Sama árið, og oman á alla sorgina, kom eldur í barn­dómsheim hansara í Skemm­uni, sum eisini var ein hørð roynd at fara ígjøgnum hjá familjuni

Jákup er úr Havn, son­ur Edvard Lindenskov (í Rættará) og Biritu, sum var í Leynum, hóast bæði for­eldur hennara vóru úr Kví­vík. Jákup tók realprógv í Havn í 1950, og sama árið fór hann í læru hjá Tryg

bæði heilsu og lív í vága fyri at verja okkum øll og gera okkara umhvørvi tryggari. - Og sjálvt um eldur ikki er í nakrastaðni, so kann Havnin als ikki liva uttan tykkara fjølbroyttu tænastur á so mongum

Nú skal ikki meiri leggjast í tað, enn tað var, men tíðliga fyrrakvøldið fóru tíðindini sum eldur um danska fótbóltsheimin, og tá tveir teir fremstu av okkara fótbóltsmonnum vóru uppií, so er tað ikki

landssjúkrahúsið. Fólk, sum høvdu vitjað hann søgdu, at hann var ikki til at kenna aftur, so nógv eldur var hann seinastu dagarnar. Hann var inni á Ellis og Røktarheiminum og vendi og fór síðan aftur á

drívur verkið, og hetta hevur verið mín stóri áhugi alt mítt lív. Sjálvsagt føli eg í dag, at eg eri eldur, viðgongur Jóhan Petur, sum hevur gjørt eitt megnar arbeiði innan føroyskan landbúnað. Fjósið, sum

plaggið liðugt, onkur sigur eina søgu, og tú heldur skýming. Smiðurin greiðir frá smíðnum í smiðjuni. Eldur er í essuni, og amboðini standa til reiðar. Í hoyggjhúsinum fjalir onkur vættur seg millum hoyggj