kommunumál enn, so kunnu vit tó gera nógv fyri at lætta um hjá teimum. Tey hava lagt nógva tíð og orku í at byggja okkara samfelag upp og hava lagt nógvar dýrgripir eftir seg, sum vit kunnu njóta gott

tei­r­ra av­varð­andi, setir tað starvs­fólkini í eina sera trup­la støðu, tí hóast tey leggja alla orku og nær­lag­ni í arbei­ðið, so sita tey eftir við kenslu­ni av ikki at røkka til. Eitt nú eru dømi

landinum at merkja, at tann kommunan ið kemur at umsita øki, ikki er tann kommunan, ið hevur brúkt mest orku uppá at útbyggja eldrarøktina. Tað kann verða ein sera óheppin loysn. Í hvussu so er tríggjar fortreytir

vit eru í nú við manglandi arbeiðsmegi, hevði tað verið upplagt at fólk í pensjónsaldri, sum hava orku til tess, fáa møguleika at arbeiða longur og harvið vera við til at loysa trupulleikan hesum viðvíkjandi

kundu koma nærri okkara eldru. - Kommunurnar hava longu nú víst stórt fyritakssemi, og lagt nógva orku í at fáa økið at virka væl til sjálva yvirtøkuna, og eiga føroysku kommunurnar rós fyri stóra áhugan

ábyrgdin kemur til okkara eldru? Kommunurnar hava longu nú víst stórt fyritakssemi, og lagt nógva orku í at fáa økið at virka væl til sjálva yvirtøkuna, og eiga føroysku kommunurnar rós fyri stóra áhugan

veruleika, at økið er lagt til kommunurnar at umsita, og er tað skilaleyst at spilla tíð, pening, og orku annars upp á at flyta tað aftur til landið, heldur enn at fáa tað at virka í kommununum. Betri hevði

Heilsuhjálparafelag Føroya, hevur tað stóran týdning, at tað er javnvág millum tyngd og normering, krøv og orku. Mary Antonsdóttir, forkvinna.

fyri umhvørvið: risa fet á grønu leiðini, betri skiljing og endurnýtslu og hugburðbroytingar. Eg havi orku og drívmegina til at fremja úrslit skjótt, men tað krevur tín stuðul í morgin. Vel meg ella annað

høvdu ivaleyst givið skarvin yvir fyri mongum árum síðani, men soleiðis er Ann ikki. Ann er full í orku og gongur við lív og sál upp í tað, sum kennist meiri sum eitt kall enn eitt starv. - Hóast tað eru