nógv av tí, Hans Dalsgaard skrivaði: "Latið tit altíð hjartað ráða, ið hvat tit so gera, tá verjir Gud tykkum, um menn vilja skaða tykkum!" Í 1926 kom á prent í Varðanum "Jákup Sibbi, sjónleikur í tveimum
at nýggi eigarin lovar viðskiftafólkunum, at fyritøkan verður rikin í sama anda. Og eg ynski honum Guds signing um framhaldandi virksemið, sigur Hans Eiler Hammer við Sosialin í dag. Sum skilst, so óttast
framleitt í Havn av Frithiof Wellejus um árskiftið 1922-1923. Keldur: Færøernes Næringsveje frá 1918 Men Gud gav Vøkst Birgit og Svenning av Lofti Kirstin Lindberg Bergtóra Justinussen Viggo Christiansen Ólavur
leingi vardi, til eg kom til hetta úrslit. Tað fyrsta eg gjørdi, áðrenn eg byrjaði, var at eg bað Gud um vísdóm". Í búmerkinum ert tveir fiskar og ein krossur. Fiskarnir (ichtys) er teknið í tey fyrstu
fremst av øllum fylti lívið hjá honum og Malene elskaða konu hansara. Tey vóru bæði sannførd um at Gud um stutta tíð fer at broyta viðurskiftini og skapa tað paradísið, sum vit øll biðja um í bønini faðir [...] (Esaias 32:2). Hans Jørgen varð leiddur av gudsótta og hevði tí eina óvikaliga trúgv og eitt álit á Guds lyfti um eina uppreisn. Í Matteus evangelium stendur, at tann, í heldur út líka til endan, skal vera [...] vitjan av Hans Jørgen og Malene, hevði tað uttan iva glett hann, um tit tóku væl ímóti øðrum boðarum av Gud ríki. Fríggjadagin 7. september kl 13.00 verður eitt minningarhald hildið í Ríkissalinum hjá Jehova
skuldu vera á leistum. Tá ið teir allir vóru komnir, tók hann róðrið upp og segði: “So seta vit alt í Guds hond og halda á Høvdasund.” Hann tók hana undan, og meðan allir mans stóðu til reiðar at leypa á land
stevndi fram á leið við treysti og áliti á Gud og frelsaran, sum hann festi sítt álit á longu í dreingjaárum sínum her í Føroyum. Hetta óvikandi álit á hin livandi Gud, førdi hann fram á útbúgvingarhædir, ið
sum undan tær eru farin. Ikki vardi tað meg, at tú skuldi fara so bráðliga, men eg veit eisini, at Gud hevur spart teg, og tað er ein uggi fyri okkum, sum eftir sita, nú tú fór um sýnina. Tú var mær ein
gloymt tað. Og at øll eru farin klókari, íblást og ríkari áfram.. Ein persónligheit og originalur av Guds náði. Hendurnar sum trollemmar. Hjartað mjúkt sum summarlotið. Røddin sum brim í bergi, men eisini
dag, ja hvørja stund. Á tann Gud sum øllum valdar, javnt tú leitar á hans fund. Tú til hann oss lærdi venda hug og sál í bøn til hann. So vit øll í himli lenda, móðirbøn Gud hoyra man. Nú í dag tú níti [...] tá. Her tú møtti sveini unga, knýttu tit her ástarbond. Festu seinni búgv á Dunga ríkt vælsignað av Guds hond. Børnini – fjølment í tali spreiddu gleði, lív um seg. Knoss tað var tey at uppala, ongantíð [...] kundu leggja byrði vára – tínar herðar á. Vit nú kvøðu okkar´ enda, ynskir hvør av hjarta blítt. So Gud framvegis má senda signing yvir lívskvøld títt. ynskja børnini
