tann intensa spenningin sum var í kirkjuna hesa løtuna. Pávin lá soleiðis á altarinum í ein góðan minutt, meðan øll hildu andanum í tí, sum fyri tey helst hevur virkað sum ein ævi. Men tá pávin so fór á

tíðindafólki. Hesaferð var ein nógv meira persónlig fráboðan á skránni, og tá ið Bárður Nielsen ein minutt eftir klokkan tíggju steig inn í hølini, har tíðindafundurin var hildin, var tað fyri at seta eitt

brævi. Tað brævið er ikki komið enn. Og tíð bíðar hann, og bíðar framvegis, tá klokkan er vorðin ein minutt í fimm. - Nå, nú koma tíðindini. Kanska teir vita okkurt nýtt at siga mær, sigur Jógvan. Hann tekur

ivaleysur hvar hann skuldi skjóta, tá hann bleiv sendur avstað í skjótálopið minni enn ein hálvan minutt fyri tíð. - Eg visti hvar eg skuldi skjóta um eg fekk fatur á hasum bóltinum. Eg hyggi nógv eftir

Kransar blivu lagdir, nøvn teirra farnu lisin upp, og tey sum vóru savnaði boygdu høvur í tøgn í ein minutt. Stranda sangkór sang tveir sálmar, og Elisar Høj helt røðu vegna minnisvarðanevndina. Tað serliga

Salmundur Bech aftur upp á spæl og so var 2-0. Hesaferð var tað Fríði Holm, sum átti uppleggið. Bara ein minutt seinni minkaði NSÍ um munin. Áron Høj var málskjútti, og fýra minuttir undan steðginum var 2-2. Tá