Ólavur kongur legði grundarsteinin í 1966, tá ið hann var á vitjan í Etiopia. Her arbeiða fýra læknar og átta sjúkrasystrar umframt sjúkrarøktarar, vanliga kallaðir dressarar, sum vóru fólk úr økinum
pin skuldi eisini forða fyri, at Eritrea og Ogaden skuldu loysa seg frá Etiopia. Tað komu eisini læknar úr Kina. Hesir vóru á donskum kallaðir “barfodslæger”. Teir høvdu ikki tann stóra førleika. Teir
hevur fingið betri umstøður. Og hjá teimum sjúku verður lættari at fáa hjálp, nú vit fáa fleiri læknar. Kommunulæknaviðtalurnar eru øktar úr 34 upp í 37. Talið á útbúgvingarlæknum setur met í ár
eftir tørvinum í dag og framtíðar avbjóðingum. Vit vilja gera upp við ójavna í heilsu. Í dag eru fæst læknar í føstum starvi í teimum økjum, har fólk eru mest sjúk. Tí styrkja vit heilsutænasturnar úti í økjunum
rin kunngjørdi eisini, at ein landsstýrismaður fer, tá ið døgurðin er etin, at tilnevna tríggjar læknar og formannin í granskingarráðnum til professarar í medicini. Ein góð løta gekk so, áðrenn nakað hendi [...] var veruleiki, og Setrið samstundis hevur fingið læknafrøðiligt fakultet, fór at tilnevna tveir læknar og formannin í granskingarráðnum sum doktarar í medicini og professarar. Tey trý komu so fram á pallin
alt heilsuverkið. Skipanin gevur eina betri umsiting, betri tænastu til sjúklingin og tryggjar, at læknar og røktarfólk fáa beinleiðis og skjóta atgongd til sjúkrabøkur. Eitt uppskot um nýggja kommunulæknaskipan
kallað Goje, búsitandi í Syðrugøtu, hevur greitt frá umstøðunum hjá teimum. Trina lekti tað, sum læknar ikki kláraðu Fyrst kann vera nevnt, at Susanna var dóttir Jaspur Danielsen og Katrinu i Meiðlendi
Fyrr høvdu fólk garnar. Tað, sum fyrr var massasja, er nú vøddamýking. Hesi seinastu árini hava læknar átikið sær at geva øllum, sum er á fólki, seyðanøvn. Hendan endurnýtslan kemur væl við hjá teimum
