Hvør dagur sum dropar í tíðurnar hav hvør løta úr ókendum kemur brátt kvøldar í vestri og sól fer í kav og deyðin at hjartanum nemur Nú hvílir tú frægi í døggvátu lág og slept hava harðballnar hendur nú

Nú summarsólin fer í kav Og litar reytt tað djúpa hav Hon niður við djúpini fer Og bert myrkri eftir er Øll nú til songar fara Ein nýggjur dagur man læra Okkum at virðismeta Og høgt jørðina at seta Vit

flokslærarin veit at siga, at veltan veksur ógvuliga væl. Sólin kemur tíðliga upp í Rytuvík og fer seint í kav. Veðrið hevur eisini verið frálíka gott seinna helming av summarinum. So, øll útlit er til, at her

heimsins stóra meldri Reiður lagnan øllum jarðarból Tó tá dagur komin er í vestur Jarðarsólin farin er í kav Himins portur opnast tá tær.

hetta lemjandi ljóðið av stálplátum sum skrædnaðu í sjónum, og hvussu skjótt hetta skipið so fór undir kav. Aftaná var tigandi løtu, hann vendi sær við og hugdi niðan á Kirkjubøreyn, sum hetta kvøld hevði fingið

Veðrið sunnudagin og mánadagin: Strúkur í vindi ella hvassur vindur av landnyrðingi og ælingur, partvís kav, men eisini sólglottar. Hitalagið millum frostmarkið og +4 stig. Í gjár: Eitt lágtrýst, 992 hPa. við

frælsi Tað finst eitt hav sum eingin sær Tað finst ein grøv har eingin doyr Tað finst ein sól ei fer í kav Tað finst ein strond í hvørji sál Og forløg tíni skilir tú um skðggjað loft, tá lðsna fer, so bygg

frælsi Tað finst eitt hav sum eingin sær Tað finst ein grøv har eingin doyr Tað finst ein sól ei fer í kav Tað finst ein strond í hvørji sál Og forløg tíni skilir tú um skðggjað loft, tá lðsna fer, so bygg

til dagpleygu og barnagarð. Allar tær ríku løtur tú okkum gav fylgja okkum vilja til livssól fer í kav tá grønt var gras vit róku neyt í haga mamma stegðaði á - segði - hoyr- fuglaljóðið glaða. Fimm børn

Tøl og tíðarætlanir hava verið frammi fyrr. Og ikki var so nógv nýtt undir sólini, sum eisini fór í kav. Kortini var hetta ein stór og minnilig løta, nú alt er komið uppá pláss og tað er ein staðfestur veruleiki