Petra Johnsdóttir Joensen Stjóri á Almannastovuni Ein nýggj skipan var tiltrongd Almannastovan hevur leingi umsitið stuðulsfólk til børn við breki. Stuðulsfólk vóru fyrr sett eftir § 17 í forsorgarlógini
hesin sprotin av einum ættarbuli, hvørs virkisfúsa meginumboð ráddi (sum rithøvundurin Martin Joensen tekur til) í sínum býi sum “høvuðsprestur í einum templi”, settur av “teirri alvísu forsjón”, steig
alt, men dugir bara ikki at stýra vøddunum og lærir tí seinni enn onnur, greiðir pápin, Hans Petur Joensen frá. Hann er eisini væl nøgdur við Petø venjingina og hevði ynskt, at hetta var eitt fast tilboð
Kanska ikki í tónleiki, men í øllum førum í stíli. Jón Klæmint Hofgaard á guitar og Sakaris Emil Joensen á bass fylgdu stílinum hjá Janusi, og saman fingu teir tríggir frontfigurarnir rættuliga fólki við
r, so væl teir dugdu at málbera seg. Og sig so at lesa bókmentir t.d. hjá Heðini Brú og Sigurði Joensen, har niðurarvaða bygdamálið ríkt og mergjað kemur prýðiliga sjóndar. Jú, saktans hevði okkara móðurmál
bókina út á føroyskum, men teir høvdu ikki pengar til tað. Tá var tað, at Richard kom á tal við Rúna Joensen í Statoil og varð umsókn send til felagið fyri at fáa stuðul. Endin bleiv so, at øll oljufeløgini
Hans J. Joensen Vágur Seinastu 5-7 árini hevur at kalla onki kjak verið um hvar miðnámsskúlin í Suðuroynni skal vera. Heldur enn klandur og negativt kjak um hvar skúlin skal vera, hevur kjakið snúð seg
er fyrst av øllum mínum starvsfeløgum í ráðnum fyri at takka. Ikki minst aðalstjóranum, Herolvi Joensen, sum eisini gjørdist mín góði vinur. Á hvør sínum øki høvdu hesi fólkini ómetaliga stóra vitan og
vóru úr Kunoy. Og so mangar eru søgurnar og skrønurnar. Alt so væl lýst í skaldskapinum hjá Martin Joensen. Frálíkt Tey flestu høvdu tráðu ella snøri við, men umborð vóru eisini snøri til taks. Og á dekkinum
avdúka teir populistisku makthavararnar? Tað hevur undrað mangan eygleiðara, at so leingi Edmundur Joensen var løgmaður, troðkaðust goyggjandi miðlamenn á Tinganestrappuni við mikrofonini niðri í hálsinum
