tíma, skuldi so farast undir ein einkultstart. Føroyska súkkluessið helt, at beinini kendist heldur tung, men eftir at hava súkklað róliga einar 20 km., var kortini frægari. Úrslitið í einkultstartinum gjørdist
tá er tað av týdningi, at feløgini hava funnið út av, hvønn leiklut tey vilja hava. Tað verður ov tungt at fara í gongd, tá ið oljuvinnan er byrjað. - Leikluturin hjá føroysku fyritøkunum verður avmarkaður
reglur í gildi, sum eru fortreytin fyri hesum samstarvi. Løgmaður viðgongur, at hetta verður ein sera tung og torfør gongd, har ein bæði skal geva og taka. Tí er tað spurningurin, hvat vit velja. Hann vísir
in, fara ongan veg, og teir verða neyvan hóttir av niðurflyting og kvalifikatión, men tað verður tungt hjá teimum at draga serliga nógv stig afturat í reiðrið. Um teir skulu tað, so skal meiri kjøt í súpanina
røntgendeildini. Skal røntgendeildin spjaðast út á støð á Landssjúkrahúisnum verður arbeiðsgongdin alt ov tung og ólagalig, ikki minst tí at vit hava so lítið fólk. Hetta er so eyðsæð, at møgleikin at seta hann
Gundadali. Fyrst kappast teir í "millwalk", har teir ganga í ring við eini stong, sum er fest í eina tung vekt í miðjuni av mylluni. Aftaná hetta skulu luttakararnir so royna seg í tí kappingargreinini, sum
Ikki øll, nei, men tær flestu mammurnar, sum arbeiða á flakavirki, sum heimahjálp og sum hava annað tungt arbeiði hava møguleikan. Hví skulu tær fáu, sum ikki kunnu longja farloyvið, forða teimum, sum fáa
vøllinum í Klaksvík er tí nakað reinligari og lættari at hava við at gera enn teppið í Havn, sum er tungt av sandinum, sum liggur í tí. Í Klaksvík hevur vøllurin, sum so manga aðrastaðni, verið eitt stórt
mangum kent seg sum brøður og systrar. TAÐ er tí ómetaliga spell, tá danskir skribentar, sum viga tungt í ávísum fjølmiðlum, seta óneyðugar og óverdugar kílar í hetta annars nátúrliga bróður-systur forholdið
fylgja okkum upp á tindin. Tað gekk væl niðan brekkuna. Vit gingu á skák niðan, so tað fall ikki so tungt. Men tann, ið gongur í hagaum, má støðga á og njóta ta vøkru sjón at síggja land okkara í sínum vakrasta