sum freistað verða«. (Hebr. 2,18). Eg vóni at øll, sum lesa hetta kunnu síggja hvat hesi vers siga. Grunda á tey. Í 3. Mós 25 stendur, atum onkur skal loysast, skal næsti skyldmaður hansara loysa hann, ella
tann negativa drívmegin, heldur enn tann positiva ? og hon førir okkum ongan veg. Vit kunnu aldrin grunda okkara egna á beiskleika móti øðrum. Hinumegin hava vit tað gamla afturhaldið. Tey, sum umboða t
Pætur: »Men eg sigi tær eisini: Tú ert Pætur (tað merkir: ein klettur), og á hesum kletti vil eg grunda kirkju mína, og helheims portur skulu ikki fáa vald á henni« Ymiskt er, hvussu menn týða hetta ørindið
nýta skriftina til at geva sær sjálvum vald. Forkvinnan í Javnstøðunevndini heldur, at tá ein kann grunda valdmisnýtslu sína á skriftsøð í Bibliuni, er talan um vandamikið vald. Tí tá kann ein verja ógusligu
aftan fyri verkætlanina er at ung fólk hitta onnur ung við ymiskari bakgrund og at tað fær tey at grunda og hugsa meiri um seg sjálvi og sín uppruna. At fáa innlit í, hvat tað er at vera norðbúgvi. - Tey
Orð og myndir: Theodor E. D. Olsen Fyrrapartur er. Fólk steðga á og geva sær tíð at skoða verkini. Grunda og spyrja listamannin, um tey eru so heppin, at hann er til staðar. Dámurin er, sum hann ofta plagar
eg á: at eg má búgva í Harrans húsi alllar mínar lívsins dagar, fyri ástríki Harrans at skoða og grunda í templi hans. Viðari verður sagt í 5. ørindi: Tí hann meg goymir í sínum høli á mínum vanlukkudegi
spegil, har ein aftanfyri seg sær hermenn. Og meðan ein so hyggur í eyguni á sær sjálvum, kann ein grunda um orðini undir spegilinum. Kann hetta henda aftur?
okkum at Danmark. »Føroyska fólkið er okkara størsta tilfeingi. Og tað er hetta tilfeingi, vit skulu grunda okkara fullveldi á. Oljan ger einki fullveldi,« segði Høgni Hoydal. Hann heldur tó ikki, at gamla
í sínum flokki. Í hesum árinum væntar Hyundai verksmiðjan, at sølan verður uppaftur betur - m. a. grunda á Elantra, sum hevur fingið eina »andlitsrøkt« og tann nýggja Sonata?