eru uppi á døgum telja sólin og mánin várar dagar. Inn í ta jarðisku tíðina føddi ein ung jødisk kvinna Guðs einborna son. Føðing frelsarans er fylling tíðarinnar. Jesus Kristus sum tíðarinnar fullborni

ein djúpt elskaður dagur hjá øllum føroyingum, sum eru í djúpari bøn henda serliga dagin. Ein onnur kvinna er inni á hesum sama, og er samd við tí, sum biskupur hevur sagt um at hava ein eyka heiligdag. -

Ólavur – teir eita Joensen, Thomsen og Samson – orsøk til sera nógv í økinum her. Standmyndirnar “Kvinna við Róðri” og “Kavarin” komu í mínari tíð í Klaksvíkar kommunu fyri nøkrum fáum árum síðan, meðan

eisini bundið av Europeiska Mannarættindasáttmálanum. Mannarættindasáttmálin ásetir, at maður og kvinna skulu tryggjast rætt til at kunna ganga í hjúnalag. Men Mannarættindasáttmálin ásetir eisini, at

hjá ommu Gretu. Soleiðis kann Greta Svabo Bech eisini lýsast. Tí hon er ein púra vanlig ung føroysk kvinna. Hon gevur seg heldur ikki út fyri at vera annað. Hon bjóðar eisini føroyska tjóðardrykkin Typhoo

at bæði starvsfólk, og fólk annars, hava skyldu at boða barnaverndini frá, tá ið mett verður, at kvinna, ið er við barn, hevur tørv á stuðli, eitt nú vegna rúsevnismisnýtslu, sosialum ella sálarligum ávum

stjørnustroyddum hválvi undir ísbrúnni, ein genta á einum barnaheimi í Liberia, ein malaria-rakt kvinna í slavnu, fjaru frumskógini ella ein misbjóðaður sigoynari í Rumeniu – táið kvøldið kemur - leggur

árum síðani. Tá var tað strævið hjá tær og hjá pápa sjálvum, men tú hevur altíð verið ein megnar kvinna, og tú stuðlaði pápa, sum tú altíð hevur gjørt og ger. Hetta kenna vit øll børnini til, um nakað

– um neyðugt er – hjálp frá samfelagnum til at enda sítt egna lív. Hetta er eitt dømi: Ein eldri kvinna hevur eina deyðiliga sjúku, ið við tíðini hevur kryplað hana við pínu, og bundið hana til alskyns

hann minnist eisini, at hann fekk eina harða byrjan. - Ein av mínum allarfyrstu sjúklingunum var ein kvinna, sum hevði ilt í búkinum. Men tá ið eg kom heim til hennara, vísti tað seg, at hon var við barn og