Hon kom jú glað og væluppløgd, sum altíð, til arbeiðis henda morgunin og ynskti okkum øllum eitt gott nýggjár. Løtu seinni, mitt sum vit standa í okkara arbeiði, bleiv hon sjúk, og eitt døgn seinni, i

Góða Jona, nú ert tú farin “med alla”. Vit skulu øll einaferð fara “med alla”, men í okkara hugaheimi var tað blivið so, at vit hildu, at tú altíð fór at verða her. Hesa kenslu hava vit óiva, tí at tú

Hettar er so óskiljandi, og eg fati tað ikki rættiliga enn. Tað verður tungt at koma út í heim títt og tú, góða systir, ikki ert har ? tú, sum altíð var inni! Tó fram úr myrkrinum lýsir vónin og vissa

Mikudagin 18. juli fekk eg óvænta deyðsboð um systir mína, Josefinu. Eg var á veg heim av feriu í útlondum, og gleddi meg at verða saman aftur við familjuni, og at vera saman við systir míni, nú tá ið

Ydde, sum hann vanliga var rópur, flutti saman við familjuni av Toftum inn í Runavík í 1949. Har hevði hann bygt sær hús, og har kom hann at vera alt lívið, til hann nú andaðist sum ein aldrandi maður

Tá eg setti meg at skriva nøkur orð um Finn og Juttu er grundin tann, at eg kom at kenna hesi fólk fyri rættuliga nógvum árum síðani. Finnur og Jutta vóru partvíst leiðarar av samkomuni, sum tá hevði

Nú er Juul farin, og saknurin má vera stórur hjá Annu Gretu og Jarmundi og teimum, sum stóðu honum nær. Altíð var hann hjálpsamur og blíður at tosa við; ongantíð eitt ringt orð frá hansara munni. Tað

Altíð eitt smíl, altíð klárur, soleiðis kendi eg Jákup Andreas. Hann elskaði at kava og var sera djarvur. Hann, eg og umleið seks aðrir føroyingar hava tikið vinnukavara útbúgving á NYD – Norsk Yrke D

Eg hevði verið inni á gólvinum kvøldið fyri, og vit høvdu sum so mangan fingið okkum eitt gott prát um lívsins viðurskifti. Stutt fyri leggingartíð fór eg yvir aftur til mín sjálvs, men tá vardi tað m

Tung vóru sporini - saman við familju, vinum og kenningum - úr kapellinum á Landssjúkrahúsinum niðan í stásiligu Vesturkirkjuna, kalda vetrarkvøldið fyrst í desembur. Samanbitna eygnabráði á næstringu