vælvitandi um, at ikki allir føroyingar eru umvendir, frelstir, føddir av nýggjum, ella hvat nú Bíblian kallar tað at vera ein kristin. Men flest allir føroyingar, um teir ikki hava skrivað tað í bløðunum, ganga

Harran. Lærusveinarnir síggja Jesus. Andreas kallar hann Messias. Filippus lýsir hann sum tann, ið Móses og profetarnir hava skrivað og vitnað um. Nattanael kallar hann »Sonur Guðs og konga Ísraels«. Hetta [...] Hetta eru hugtøk, ið hava majestetiskan dám. Og endaliga kallar Jesus seg sjálvan fyri hann, ið eina og aleina er mentur at frelsa okkum. Amen Andreas Andreasen

teimum stovum og flokkum, har nógvir næmingar eru, sigur Mads Winther. Stjórin á Arbeiðseftirlitinum kallar støðuna í Hoydølum fyri ikki serliga sunna, men talan er ikki um nakran yvirhangandi vanda, heldur

Sjálvur kallar Rasmus tónleikin á fløguni fyri melodiskan, myrkan rokk. Tónleikurin er ikki harður og ráur, sum tónleikurin bólkarnir, Rasmus hevur verið við í, spæla. ? Grundirnar til, at eg eri farin

ongantíð gjørt tað, og eg ivist í, um eg nakrantíð fari at gera tað, sigur Bergur Jacobsen. Hann kallar tað fyri ein demokratiskan rætt, at skráseta seg í parlag. ?Vit tosa her um fólk, sum skulu hava

og tað liggur væntandi langt frammi í tíðini. Teir gjørdu støðuna hjá Miðflokkinum greiða. Jenis kallar støðuna fyri tragiska, sum hon hevur útviklað seg. ?Tað tykist sum um, at hetta er tað einasta, hann

lagi spyr Rúna, um landsstýrismaðurin hevur trygd fyri, at tær eftirkanningar, sum Ríkissjúkrahúsið kallar inn til, veruliga eru neyðugar og bara kunnu gerast á Ríkissjúkrahúsinum. Í øðrum lagi spyr hon,

fyrimynd fyri føroysku fólkaheilsuni, spurningurin er hvussu gongd fæst á, vónandi kann uppskotstillarin kallar landsstýrismenninar í Trivnaðarmálum, Heilsumálum, og Mentamálum á fund saman við til dømis Vinnuhúsinum

lúgva, havisjúka = vilja hava alt o.s.fr. hesi skulu ikki arva ríki Guds. Hvat er synd? Tað, sum Gud kallar synd, ella orðarætt at fara skeivur av málinum, og málið er himmalin, eitt ævigt lív heima hjá Gudi

Jesu blóðið reyða, tað einans móti lívsins landi ber. 6.Ei lívið her á foldum við skal vara skjótt kallar Guð teg burt úr hesi verð; skal tú tá vera við í frelsta skara, so mást tú frelstur vera longu her