Eg vil hervið skriva um foreldur okkara, sum søgdu okkum farvæl, tað bleiv innan fyri sama ár, ja bert 9 mánaðir í millum tey. Fyrst í februar, og so nú í november, hvør skuldi vantað tað, at tað blei
Tórur var skúlatænari hjá Tórshavnar Kvøld- og Ungdómsskúla/Listaskúla og Tórshavnar Musikkskúla í meira enn 25 ár. Eisini var hann lærari í steinslíping, horn–, bein- og silvurarbeiði í umleið 18 ár.
Dátt vóru boðini eg fekk eitt mánakvøld fyrst í novembur. Mín besti vinur síðan barnaárini og javnaldur brádliga var farin. Eg kom at kenna Herman, tá eg sum smádrongur plagdi at koma til Nordepils at
Sum barn minnist eg, hvussu væl tú og babba vóru fyri. Fimir og sterkir, stuttligir og líkir. Tit høvdu eitt serligt tilknýti. Sum smágenta spurdi eg einaferð babba, um tað var deiligt at hava ein tví
Tá ein nú skal festa nøkur orð og tankar niður á blað, tykist tað vera so løgið, at tað eru orð og tankar um Eiler. Ikki tí, ein hevur sæð at tann likamligi førleikin varð mundandi niðursettur, so ei
Tú vart sanniliga ein sólstrála, góði Rói. Tað vóru fáðir dagar, har tú ikki komst heim til okkum við einum stórum smíli á andlitinum, sum eisini fekk okkum øll at smílast. Tað var altíð stuttligt at
Vit komu úr Grønlandi í 2001 og búsettust í Saltangará, har komu vit skjótt at kenna Hans Anton, Gunnhild og børnini. Hans Anton var av Strondum, og sonur Jacob og Torgerd Thomsen. Hans Anton var elst
Tað eru tey ræðuligastu boðini eg nakrantíð havi fingið, ið eg fekk hósmorgunin, at tú Rói var deyður. Tað kundi ikki bera til, tí hetta hendir ikki í okkara familju, havi eg hildið í langa tíð. Tað k
Hann arbeiddi sum timburmaður á timburverkstaðnum, har eg fór undir mína útbúgving sum bygningssnikkari. Eg fann skjótt útav, at hesin maðurin dugdi sera væl at arbeiða. Hann var altíð fyrstur til arb
Fyri einans 3 árum síðan átti eg eisini ein langabba og eina langommu við Gjógv. Øll blivu tey yvir 90 ára gomul . Gigomman á Tvøroyri og langomman og langabbin í Hvalba blivu øll 79 ára gomul. Nú eru
