og menning fyri børn og starvsfólk á dagstovnaøkinum. “Fyri barnsins besta” er eitt týdningarmikið álit fyri framtíðina hjá dagstovnanámsfrøðini í Føroyum. Vit vita, at ikki ber til at fremja øll tilmælini

geva teimum okkurt at hugsa um. Men har var eingin áhugi. Fekk at vita, at tíðin var farin, og at álit skuldi skrivast. Eg skilji sum sagt ikki, hví hetta málið hevur slíkan skund og skal hurrast ígjøgnum

søguligu skrúðgonguna fyri á tann hátt at finna eina hóskandi framtíðarloysn. Nevndin var liðug við sítt álit í fjør, men tað varð ikki almennakunngjørt. Nú hevur Finnbogi Ísakson, nýggi løgtingsformaðurin, lagt

og ætlan. Sami løgmaður tekur síðani alt tað føroyska fólkið sum gísla fyri at skaffa sær sjálvum álit í sínum egna flokki. Við at skriva út nýval tók løgmaður í veruleikanum og stakk alt Føroya fólk í

nøkrum samráðingum við danir. Men við at velja hann aftur til formann, so hava tey givið honum tað álit, sum skal til fyri at hann longu komandi mánadag kann ringja til Poul Nyrup Rasmussen og krevja fund

at hesin fólkafloksmaðurin ikki verður valdur aftur. Skulu vit til at byggja upp aftur virðing og álit millum danir og føroyingar - og tað skulu vit -verður tað ikki gjørt við at velja fólk, sum bara hava

komandi fólkatingsumboðum eigur at vera saman við landsstýri og stjórn at finna eitt felags stev, har álit avloysir misálit. Ein av mest týðandi uppgávunum er eftir okkara tykki at gera tað neyðuga lobbyarbeiði

ol. BANKAKANNINGIN kann neyvan ganga umaftur. Og soleiðis sum støðan er vorðin, er alt trúvirði og álit fokið. Tí vil eitt úrslit av bankakanningini, sum ikki gongur føroyingum á møti, verða at sammeta

tryggjar ’øllum í mannafamiljuni’ størri virðing. Hetta er tað, sum heimsyvirlýsingin gevur okkum: bæði álit og íblástur. Hon er livandi prógv um, at ein heimsfevnd mannarættindahugsjón er møgulig og kann fremjast

búgvingini høvdu vit gott samstarv, og saman sótu vit í málstevnunevndini, sum í 2007 læt frá sær álit um at bøta um korini hjá móðurmálinum á so mongum økjum. Í samandráttinum sæst, at vit mæltu løgtinginum