flogruta er ávegis, sæst ein riðil av privabilum og taxabilum koyrandi í móti lívæðrina í millum Føroyar og meginlandið, Vága floghavn, fyri síðan at koyra inn á meginøki aftur. Hetta er ein samhaldsføst
Føroya Arbeiðsgevarfelag ella onkrum øðrum. Vit hava øll ábyrgd av okkara børnum, sum eru framtíðar Føroyar. Hetta er ein menniskjaligur spurningur, sum vit seta krónur og oyru á. Børnini eru nógvar krónur
mín úr Noregi. Hann giftist til Sumbiar, og úr Sumba hevur so Kjærbo-navnið spreitt seg um allar Føroyar, meðan tað næstan doyr út í Havn. Eg eri føddur har uppi við dómhúsið í tí lítla húsinum, sum stendur
Olsen. Hann hevur frá unglingi av verið við sum trummuspælari í nógvum ymiskum tónleikabólkum í Føroyar, og júst hesar royndirnar heldur hann kunnu geva honum ein ávísan fyrimun í kappingini: - Eg havi
Olsen. Hann hevur frá unglingi av verið við sum trummuspælari í nógvum ymiskum tónleikabólkum í Føroyar, og júst hesar royndirnar heldur hann kunnu geva honum ein ávísan fyrimun í kappingini: - Eg havi
viðmerkingar um føroysku náttúruna, sum veruliga er í fokus, og fólk vóru forvitin og spurdu um Føroyar, sigur Marianna. - Eg haldi, at okkara filmar hava eitt heilt sermerkt úttrykk. Tað er antin/eller
roykvarnarar inn í hvørt einasta hús í Føroyum, har fólk búgva. Hetta má kallast veruligt stórlop, tá Føroyar í nógv ár hava verið, og enn eru einasta Norðurland, sum onga lóg hava um roykávaring. Í Danmark
frá síðulinjuni, so er Terje Hagevang framvegis sera virkin og eldhugaður fyri oljuleitingini við Føroyar. Og við drúgvu royndunum og nógvu vitanini hann gjøgnum árini hevur fingið um føroyska jarðfrøði
aftaná. Hetta var sera stuttligt. Vit hava fyrr umrøtt Rasmus Olsen, pápabeiggja Sam. Hann kom til Føroyar í 1899 eftir at hava búð nógv ár í Svøríki, har hann hevði eitt virki. Sam tók sær av Rasmusi, sum
tingfundur er – um Tingið ikki verður kallað til fundar longu aftur í næstu viku – í dag. Men óansæð um Føroyar eftir tingfundin í dag, tá hetta blaðið er farið til prent, eru eitt, sjey ella fleiri valdømi, so