trygging og arbeiða, sigur Rógvi. Hann heldur, at tað er eitt stórt vandamál, at fólk hava ov lítið álit á Arbeiðsloysiskipanini og hava tað fatan, at ikki loysir seg at arbeiða. Hetta má manast burtur.

? Sum limur í fíggjarnevndini havi eg viðgjørt uppskotið til álit um Framtaksgrunnin saman við tingbólki Javnaðarfloksins, har vit tosaðu um allar viðkomandi partar í malinum. ? Eisini saman við Maritu

dygdarmetti ongantíð fólk eftir lívsáskoðan. Mikkjal Helmsdal, landsverkfrøðingur, hevði sera stórt álit á Heina, so tað stóð ikki á, at loyva honum at fara úr arbeiði burtur í lond til aðrar avbjóðingar

Harranum: ”Tí ikki skal altíð vera myrkur í landinum, har sum nú angist ræður” (Es. 9,1). Hetta var mítt álit og er tað framvegis.” Vit í Fólkaflokkinum vilja við hesum fáu orðum takka Jógvani Sundstein fyri

tá tað hevur havt við reingerð og annað handaligt at gera har. Tað, ið sermerkir Sigrid er hennara álit á Harran Jesus og er tað gott at kenna, hvussu trygg hon er í lívinum og nøgd við sín lut. Nú er ikki

verjandi og varðveitandi.” Spurningurin er nú, hvussu tað hevur eydnast rithøvundinum at brúka tað álit, hesi fólk hava latið honum upp í hendur, at skapa nakað, sum er áhugavert og kveikjandi fyri føroyskar

ógvuliga stórt alit á hesum manni, og tað vísti seg so sanniliga eisini, at hesin ikki sveik hansara álit. Ólavur sigur, at Karl Staotz er dugnaligur. Hann byrjaði virksemið í einum bilhúsi ella einum vánaligum

japanesari til Føroyar at sýna skaðan og hann helti mest til at senda Smyril í dokk, tí hann hevði onki álit á, at tað skuldi eydnast at umvæla skaðan, ímeðan hann lá í sjónum, siga Símun Jákup Højsted og Ingi

ikki. Munurin millum hesar báðar greinskrivarar er eyðsýndur. Inge Lovisa Pedersen kennir og hevur álit á okkara starvsbólki, meðan Annemi Joensen ikki kann siga nakað positivt um henda starvsbólk. Hon

frammanundan vita, at tey ætla sær ikki á Christiansborg, um tað skuldi komið fyri, at teimum varð víst álit frá veljarunum. Valkvøldið helt Jógvan Mørkøre í útvarpinum, at landsstýrismenn áttu ikki at havt