2011 inn fyri Eystara Landsrætt. – Tað hava verið bæði góð og ring ár. Eg má bara góðkenna, at eg megni ikki tað sama, sum áðrenn eg misti armin, og kenslan av hjálparloysi vitjar viðhvørt. Men í einum

uttan úrslit, meðan veðrið leikar á við sama lag. Eg gerist eitt sindur mótfallin, men til síðst megni eg tað so. Nú ræður tað einans um at halda seg í kajakkini. Árarnar skulu fyrst og fremst nýtast til

meir ella minni óvanliga væl higartil, so tað ræður um at njóta tað “så længe det varer”. Men eg megni einki uttan mínar liðfelagar, so hesin heiðurin fer eisini til teir, venjaratoymið og øll hini fantastisku

men klára eg framvegis at fylgja við til ta tíð, so spæli eg so leingi, sum eg sjálvur haldi, at eg megni at vera við. Klári eg so kanska at nærkast teimum 70 dystunum, verður tað helst eitt met, sum kemur

hjartablóð. Heiltstoypt list, sum rørir, fangar og fær latið upp til innara heila og hjartarúmini. Eg megni ikki at siga hvat listin er, men heldur, hvussu eg sum mentanar-og listanjótari lystiliga leski mær [...] portrettini. Svørtgráu strikurnar sum skapa úttrykk. Einklar. Tú megnar at fanga okkurt, sum meg ikki megni at seta orð á. Tíðin fer at prógva tað. Vita bara! Eg legði mær í geyma, at tú í samrøðuni í fyrrakvøldið

at fáa eina góða roknskaparframløgu fjórða hvønn mánaða. Nei, tað snýr seg um, hvussu eg áhaldandi megni at midla boðskapin soleiðis, at øll í fyritøkuni, frá deildarstjóra til yngsta goymlsumann, kunnu

dugnaligum fólki, sum eg havi álit á, so megni eg eitt størri trýst, spyr hann. – Tá eg so fari í nýtt starv í eini nýggjari fyritøku og ikki longur havi toymisstuðulin, megni eg ikki sama trýstið. Tað er tí,

at næmingurin er eitt barn, sum hevur brúk fyri at kenna seg virðismett og fáa kensluna av, at eg megni nakað og kann sigra á eini avbjóðing. Uttan menniskjansliga menning, verður eingin samfelagslig menning

talið upp í 14, soleiðis at hann eisini kann fáa brúkt sína mjólkakvotu uppá 80.000 litrar. - Í dag megni eg bert at lata 60.000 litrar, men nú verður skjótt betri, sigur Bárður Østerø. Hann er bóndasonur

ymiskum londum, og mær dámar tað einki serligt, tí súmbolikkurin í jólunum er so sterkur, at eg ikki megni at skúgva hugmyndina av føroyskum jólum frá mær, hvussu jólini eiga at vera. Frástøðan ger tó eisini