fjepparar hjá Whitney Houston fáa møguleika at síggja grøv hennara. Familjan vónar, at í framtíðini kann kistan stoypast í sement, so at tjóvar og sinnisveikir fjepparar ikki fáa gjørt seg inn á líkið hjá Whitney

songkvinnuni Whitney Houston, sum doyði 11. februar í ár, hava fingið vaktir at ansa eftir grøvini, har kistan við Whitney Housten liggur. Harafturat umhugsar familjan at stoypa kistuna inn í sement. Orsøkin [...] ka songkvinnan er jarðað á Fairview Cemetery í Westfield, sum liggur í New Jersey. Tað sigst, at kistan, sum Houston liggur í, er prýdd við nógvum gulli, og at Houston sjálv hevur smúkkur á sær, ið hava

hann droymdi, at hann fylgdi trimum kistum til gravar. Men tá tey komu í kirkjugarðin, fór tann eina kistan upp eftir enda, og ein maður kom úr kistuni. Tummas var sagdur at vera sera sanndroymdur. Tað var

at tað ikki var nóg høg fjøra, og tí líkbilurin ikki var nóg tungur at trýsta reyvina niður, mátti kistan takast úr líkbilinum og berast í land. Í mun til fyrr hava nólsoyingar umvegis bjargingarfelagið

fer til gravar í India í dag. Jacintha Saldanha, sem var 46 ára gomul, var av indiskum uppruna, og kistan kom við flogfari til India í gjár. Hon verður jarðað í býnum Shiva, haðani maður hennara er ættaður

Fáar tímar eftir at kistan við teirri hópneyðtiknu indisku kvinnuni kom til New Dehli í morgun, helt familjan eina privata minnisstund á einum gravstaði í býnum. Hon verður brend. Indiski forsætisráðharrin

síggja mammu síggja sín egna pápa liggjandi í eini kistu, tað er hart. At síggja ommu velja, nær kistan skal vera koyrd aftur, so at hon ikki kann síggja teg nakrantíð aftur. At bara at hyggja at tær,

einsamøll, eru ikki væl umtókt. Tí eingin básur er til teirra uttan hasir báðir, eg nevndi í aðni, kistan og kleystrið. Ja, og so fongsul sjálvandi, men haðani sleppa tey flestu útaftur. Tak til dømis fólk

sunnukvøldið 3. mars. Samkoman í Bethel í Vági bjóðaði seg fram at halda eina minnisandakt áðrenn kistan fór norður um fjørð við Norrønu. Væl av fólki møttu upp til løtuna í Bethel, har John í Skemmuni

var tað, sum um náttúran hvíldi, nú Tórur fór til gravar. Tað var logn og klárur himmal. Og tá ið kistan varð lorað niður í grøvina, hoyrdi eg aftur síðsta versið frá sálminum, sum sungin varð í kirkjuni