Tá eg setti meg at skriva nøkur orð um Finn og Juttu er grundin tann, at eg kom at kenna hesi fólk fyri rættuliga nógvum árum síðani. Finnur og Jutta vóru partvíst leiðarar av samkomuni, sum tá hevði
Ydde, sum hann vanliga var rópur, flutti saman við familjuni av Toftum inn í Runavík í 1949. Har hevði hann bygt sær hús, og har kom hann at vera alt lívið, til hann nú andaðist sum ein aldrandi maður
Mikudagin 18. juli fekk eg óvænta deyðsboð um systir mína, Josefinu. Eg var á veg heim av feriu í útlondum, og gleddi meg at verða saman aftur við familjuni, og at vera saman við systir míni, nú tá ið
Hettar er so óskiljandi, og eg fati tað ikki rættiliga enn. Tað verður tungt at koma út í heim títt og tú, góða systir, ikki ert har ? tú, sum altíð var inni! Tó fram úr myrkrinum lýsir vónin og vissa
Góða Jona, nú ert tú farin “med alla”. Vit skulu øll einaferð fara “med alla”, men í okkara hugaheimi var tað blivið so, at vit hildu, at tú altíð fór at verða her. Hesa kenslu hava vit óiva, tí at tú
Hon kom jú glað og væluppløgd, sum altíð, til arbeiðis henda morgunin og ynskti okkum øllum eitt gott nýggjár. Løtu seinni, mitt sum vit standa í okkara arbeiði, bleiv hon sjúk, og eitt døgn seinni, i
Fyri knapt tveimum árum síðan fór eg við familju míni niður til Danmarkar at ferðast. Var illa nokk komin niður, tá eg bleiv uppringd, at tú vart illa sjúkur. Tú hevði í nógv ár havt eina keðiliga sjú
Góði John gubbi. Sjálvt um eg eri ógvuliga kedd, so eri eg álíkavæl so glað fyri, at tú endiliga hevur fingið frið. Títt lív á hesi jørð var ikki lætt. Varð sjúkur í bestu árum og sjálvt um øll gjørdu
Føddur 16. september 1920 og deyður 4. juli 2018. Á okkara 30 ára brúdleypsferð í Grikkalandi bórust boðini, at Johannes Andreas Næs var farin, 97 ára gamal. Eftir eitt langt og virkið lív var “eikin”
Johan var ein kendur og virdur persónur í kirkju, heimamissións og sjómansmissións samanhangi. Johan vaks upp í Rituvík, og fór sum flestu javnaldrar til skips. Við skipi undir Íslandi á ungum árum, v
