byggja á trygt grundarstøði, bæði sum persónar og sum samfelag. Orð Guds gevur aftur og aftur lyfti um, at eitt lív, bygt á lyftini Gud gevur, ber frið, trygd og hvílu við sær til hvønn tann, sum lítur á

eitt nýtt tingár – at taka tey tøk, ið skulu føra okkara tjóð longur fram á leið. Góða ólavsøku og Gud signi Føroyar!
 Frágreiðing løgmans á ólavsøku kann lesast her

føroyskaði 3. Sum hjørtur hyggur tráandi – lag og satsur: Ólavur Jøkladal - orð: Victor Danielsen, 4. Tað, Gud mín vil, tað komi á – gl. føroyskt sálmalag, kórsatsur: Karl Clausen – orð: Albrecht av Brandenburg/G

tónleikur og annað á skránni. Til hvørja økisstevnu er eitt høvuðsevni, og hesaferð er evnið "Søkið fyrst Guds ríki".

– Gud viti, hvussu leingi tað fer at vera so ringt, sum tað hevur verið higartil. Tað er næstan, sum ein endaleysur saknur, men einaferð fara vit helst at kunna minnast og tosa um Rana við gleði, siga

sigur Símun Jóannesarson Hansen, sum er ein av teimum átta sangarunum, ið syngja sangin “Vit prísa tær Gud”. - Okkum dámdi ljóðið so mikið væl, at eg helt, at vit áttu at taka tað upp, og eg brúkti útgerðina

einstøkum leikarum. Morten Ramm meinar eisini, at eingin fer at sakna Noreg í HM. “Bønda fra nord er, takk Gud, ikke med ... og i resten av verden er dem happy for det.” Ramm, saman við málmannskempuni Erik Thorstvedt

skilir upprunaliga vakurleikan, sum Gud hugsaði um, tá hann skapti kyn, kenslur, parlagið og alt, sum tí tilhoyrir. Myndirnar og teksturin vísa nakna veruleikan av, hvat Gud sigur um kynslív og kenslur, sigur

fólkum og rak fleiri túsund frá húsi og heimi. Bill spældi altso við tankan um, at ræðuliga ódnin var Guds revsing fyri eina homo-skrúðgongu, og tað er nokk tað mest víðgongda, sum eg til dags dato havi hoyrt

– Tað er eitt Guds undur, at eg slapp livandi frá tí. Tað segði fyrrverandi konan hjá manninum, sum er deyður, í sambandi við drápsmálið, sum í dag er í Føroya Rætti. Hon málaði ein rættiliga ódámliga [...] frá sær sjálvum og var farin so illa við henni, at hon segði beinleiðis í rættinum, at tað var eitt Guds undur, at hon slapp livandi frá honum. tá hevði hon gjørt av at fara frá honum.