doyggja í báti, doyggja av sjúkum, sum stava frá ov nógvum rús-drekka. Og í øllum Før-oyum ganga ung og evnarík fólk fyri púrasta einki, tí tey orka ikki at arbeiða ella kunnu ikki brúkast í arbeiði,
sum verða settir á parkeringsplássini fram móti kaffistovuni. Hetta eru lærarar úr Havn, skilst. Ung fólk. Mest kvinnur. Tey koma øll inn at vita, hvussu vorðið er. Um nakar er komin við skeltum og bannarum
her rennur saman. Tey 10 løgini eru góð, vøkur og talan er um popp. Poppur, ið er skrivaður til bæði ung og eldri og sum er so hegnisliga framførdur og framleiddur, at hesum kunnu øll lurta eftir. Malan hevur
Í dag klokkan 16 letur ungur havnarmaður upp listaframsýning. Bert 19 ára gamli Jóan Tórur N. Joensen sýnir fram myndir í í handilshølunum hjá Tutl í Havn. Jóan Tórur nýtir oljukrit og blýant, tá hann
Malan var ein teirra og bólkin minnast fleiri frá luttøkuni á LP-plátuni Ung 85, sum eisini kom út fyri stuttum á fløgu við heitinum Ung um aldamótið. ? Hetta var so tann tíðin, tá eg var í bólkum og ferðaðist [...] hevur hon sjálv givið út. Hósdagin kom fyrsta solofløgan undir navninum Malan Thomsen. Malan byrjaði ung at syngja og leika. Hon minnist, at á yngri árum høvdu hon og vinkonurnar ein gentubólk, men Malan
innan móta sýnt fram. Sýningarnar verða fjølbroyttar, alt frá innast til uttast, klæðir til børn, ung og vaksin. Tað seinasta innan hármóta verður sjálvsagt eisini at síggja. Somuleiðis luttaka blómu-
nýggja handilin, ið nevndist Millennium. Talan er um ein mótahandil við klæðum til konufólk, bæði ung og eldri. Umframt Millennium er hesini ullahandilin Sirri í húsunum í Vágsbotni. Meðan tann handilin
nýggja handilin, ið nevndist Millennium. Talan er um ein mótahandil við klæðum til konufólk, bæði ung og eldri. Umframt Millennium er hesini ullahandilin Sirri í húsunum í Vágsbotni. Meðan tann handilin
nýggja handilin, ið nevndist Millennium. Talan er um ein mótahandil við klæðum til konufólk, bæði ung og eldri. Umframt Millennium er hesini ullahandilin Sirri í húsunum í Vágsbotni. Meðan tann handilin
summarið, kennir hvussu tíðin flýgur, hugsar um øll minnini. Minnist tá alt fór at spíra, minnist hvussu ung hon var, síðan tó alt stóð í blóma, so vakra tá hon kendi seg. Nú er lítla blóman viknað, høvur tungt
