komu til sættis. Blóðið plagdi eg at koyra uppí fløskur. So var blóðpylsa gjørd. Blóðpylsan varð hongd upp í hjallin í einum neti. Hon varð ofta illa hýggjuskotin, tá ið hon varð tikin niður aftur. Men
tá ið hesin sami maðurin gekk. Tá sá kokkurin, at maðurin hevði brotið skaffigreiðirnar sundur og hongt tær niðanfyri knæ til pynt. Sum tíðin leið, blivu hesir menninir av allar raskastu arbeiðsmonnum
minnisbrotið. Hetta tá ið danabrókin á sinni varð skorin niður úr flaggstongini á tinghúsinum og Merkið hongt út gjøgnum galvvindeygað á loftinum í staðin. Fyri hann, lúsaskarvin sum Dimmalætting skírdi hann
Sum sagt so gjørt. So at fara til hús aftur og at vinda vatnið úr skinnunum. Skinnini vórðu síðani hongd upp at turka við ullini úteftir. Eg minnist væl, hvussu hetta varð gjørt niðri hjá ommu. Tey høvdu
Stóralína, var 120 favnar. Tað skuldi hegni til at síga í Dímun. Nógva staðni er loft í berginum, og tá hongur fleygamaðurin í leysari luft. Fleygalínan var um veturin í síni tíð goymd á kirkjuloftinum, so
ganga til jólaseyð. Teir blivu dripnir ikki seinni enn 14 dagar undan jólum. So varð kjøtið kókað og hongt í hjallin. Tá fekk kjøtið ein serligan smakk. Man keddi seg ikki at eta tað sama dag um dag. Jólaaftan
Dímun. Men vit royndu at sleppa av við kjøtið so skjótt sum møguligt. Kjøt varð sjálvsagt eisini hongt upp at turka. Her var eisini nógvur innvølur. Mørur og lundir blivu saltað til vetrarføði. Vit gjørdu
krógva øll vápnini, so tey í hvussu er ikki kundu síggjast av øðrum skipum. Síðan varð eitt trol hongt uppí mastrina, so eingin skuldi ivast í, at talan var um eitt fiskiskip, og síðan varð siglt móti
bodnir at fáa krásasúpan, sum vit ikki fingu í Ólastovu. Hetta smakkaði sera væl. Gásakrovini vórðu hongd upp at turka. Hetta var vælsmakkandi og heilsugóður viðskeri. Men Óli og Johanna vóru nøgdsom, og
rætt at flokkinum tørvar ætlanir, sum eru meira ítøkiligar, enn tær hava verið. Eina ætlan, har alt hongur saman, og hesum arbeiðir flokkurin við í løtuni. Hvat skal ætlanin snúgva seg um? – Tað er alneyðugt