einum sigri, og hendir tað, so fer av álvara at síggja ljóst út hjá Kyndli. Hjá Neistanum var stórur saknur í stórskjúttunum báðum seinasta vikuskifti, og sum støðan var hóskvøldið, so skulu tey í Neistanum
høvdu vit roknað við, at havt hann í arbeiðnum enn eina tíð, men so skuldi ikki verða. Er okkara saknur stórur, so er hann enn størri hjá tykkum í familjuni, men eitt kunnu tit ugga tykkum við, og tað
teir fingu at kalla onga eftirútbúgving. Onki samstarv Á økisfundinum var eisini víst á, at tað var saknur í einum skipaðum samstarvi ímillum skúlaverkið og almannastovuni. ? Vit samstarva yvirhøvur ikki [...] at fakmørkini millum báðar partarnar var so hart sett upp. Nú er so onki samstarv og tað er stórur saknur í, ikki minst, tá ið hugsa verður um, at stuðlar eftir skúlatíð hava so vánaligar sømdir, at ongin
árgangi, teir hava tikið prógv, og hvar. Umframt eru onnur uppsløg eisini. Men einum yvirliti er saknur í. Tað er at finna ávísingar til nøvn eftir hvar tey eru at siggja í bókini. Tað kundi verið hent
og hevði sett sítt álit á tann livandi Gud, og nú er hann farin heim til sín frelsara at verða. Saknur verður í Arnhold í felagnum, men størstur verður saknurin hjá tær Henrid og øllum tykkara. Má Harrin
hevur verið meiri deydligt á Havsbrún um veturin. Og Bergur Poulsen dylir ikki fyri, at tað er stórur saknur í hvítingsbróðrinum. ? Síðani hesin fiskiskapurin helt uppat undir Føroyum, hevur lítið verið at
seglbátinum hjá mær, men av omanfyrinevndu grundum kom eg í 2017 næstan ikki út at sigla. Tað er ein saknur. Hvat hevur tú sett tær fyri at gera í 2018? – Havi sett mær fyri at skriva "Færøsk Litteraturs Historie
hevur uttan iva sett tilsvarandi stór krøv til húsførsluna. Í 1938 fór Anna til Onglands at tæna. Saknur var í henni hjá Rasmusi, og hann óttaðist, at bardagi fór at bresta á millum stórveldini, og strongdi
20 ár og hevur gjørt eitt stórt arbeiði í meinigheitini, og nú hon leggur frá sær, verður stórur saknur í henni. Hon hevur verið skrivari og havt skil á roknskapinum við kønari hond. Anna hevur arbeitt
Tórshavnar Skúlasøga gevur A. C. Lützen er, at ”flestu havnarfólk mundu sanna, at eftirsjón (saknur) var í gamla Lützen, hóast hann viðhvørt kundi vera bæði strangur og brályntur.” Hann var eisini
