smala gøtan, sum vit noyðast at stíga út á. Ein hómar eina gongda leið, fær onnur við uppá at brúka orku - og halda á, skifta kós, bora fyri, meta um, stíga eitt fet longur, detta og reisa seg aftur. Aftur

krevur at vit geva teimum okkara evnir, okkara huga, okkara tankar, okkara ognir, okkara tíð, okkara orku, ...vit mugu ofra okkum fyri tey. Men har liggur eisini allur ávøksturin goymdur. Vit eru Gudi ómetaliga

nevnast, at ein av stigtakarunum til ætlanina, Rúni Hansen, stjóri í Statoil, hevur lagt sera stóra orku í at fáa hesa verkætlan framda. Saman við starvsfeløgunum hjá hinum oljufeløgunum hevur hann fingið

gloypibiti. Til fyri fáum árum síðani máttu ungfólk, sum ætlaðu sær til Bretlands at lesa, brúka stóra orku til at leita upp stuðul at gjalda skúlan við. Harafturat skuldi uppihaldið gjaldast. Nú haldi eg meg

n á eini slíkari fyritøku verður ikki bara ótolandi, alt arbeiðsplássið verður eisini tappað fyri orku og skapanarhug. Og starvsfólkafundirnir drukna í kjakinum um, hvør nú hevur skyldina av at trupulleikarnir

Hetta er ein tanki, tey flestu av okkum hava sera ilt við at góðtaka, og tí brúka vit eina rúgvu av orku uppá at býta tíðina sundur fyri síðani at petta hana saman aftur á ein hátt, sum tykist at geva okkurt

útbúgving og at fremja vísindaliga gransking. Her á landi áttu landsstýri og løgting at lagt alla orku í at økt um gransking og menning. Tey áttu hvørt ár at gjørt tað møguligt at sett 10 fólk í gongd

góðsku og feskleika av sær sjálvum skarða framúr. Hetta valið er ikki trupult, men valið fer at krevja orku og vilja til nýhugsan. At góðska betrar um kappingarførið síggja vit til dømis í saltfiskinum og við

tað reina í tilveruni, hetta at vit eru trúgv móti næsta okkara. Tann blái; sum ongursvegna ímyndar orku, megi, hav og himmal.Og tann reyði; hjarta sum slær ? blóðrensli og lívið sum gongur og ikki at gloyma

Eisini tí sum stendur í Gamla Testamenti. Ein so mætur vísindamaður sum Isaac Newton legði stóra orku í at tíðarfesta hendingar við Bíbliuni sum keldu. Í langa tíð var kirkjan við Bíbliuni sum einastu