trivnaðurin í øllum samfelagnum versnar. Sendingin í Kringvarpinum seinasta hóskvøld undir heitinum “Við hjálp frá góðum fólki”, gav eitt innlit í, hvussu stakir uppihaldarar við børnum í Tórshavn og aðrastaðnis
søgdu fólk, at tey enn luktaðu olju úr tónum, sum hon var noydd at selja til niðursettan prís. Eingin hjálp frá Tryggingarfelagnum Nú er vøran komin aftur í handilin, men Gisleyg Dahl Bonde er ikki nøgd við
eldru skulu taka støði í einari fakligari tørvsmeting, og at borgarar við størsta tørvi, persónligari hjálp, røkt ella stuðli, fáa í boði eitt samskipað heildartilboð. Semja er millum partarnar at skipa eftirlit
veit væl at fólk kunnu koma illa fyri av so mongum orsøkum. Og eg vil avgjørt at tey skulu fáa góða hjálp. - Og tað er ikki bara at passivt at taka synd í og góðtaka allan atburð. Vit skulu ikki loyva al
Hafnia) Tann føroyski døgurðin, har Leif Sørensen og Ruben Maarbjerg Busk stóðu fyri matinum við hjálp frá kokkinum Svein Patursson, var sera væl eydnaður. Heitið á hesum tiltakinum var “A Faroese Fairytale”
verið sera nøgd við tað arbeiðið, tygum hava gjørt fyri grunnin, og takksom fyri holla leiðbeining og hjálp, tá tað hevur verið neyðugt.” ( …) Fýra mánaðir í 1992 var eg sjálvboðin ráðgevi (og tessvegna óløntur)
lati hana lesa allar tekstirnar, eg skrivi. Hon yrkir nógv sjálv, so hon megnar at veita mær góða hjálp. Tað er allarhelst frá henni, at eg havi fingið gávuna at yrkja. Bára Silvansdóttir sigur, at hon
nútíðar menniskjum fjar – eini tíð, tá bygdarlívið var treytað av samanhaldi, sjálvbjargni og hjálpsemi. Felags fyri hesi systkin var, at tey vóru ógvuliga góð við síni og duldu ikki fyri tí. Elstur
kensla, sum onnur eisini høvdu. Góðu tit, sum hava mist so nógv, vónandi fara tit kortini, við Guðs hjálp, at hava tað gott í komandi tíðum, sjálvt um tað verður tungt. Tað verður so ofta sagt, at tíðin lekir
arbeiði fyri Búnaðargrunnin. Í øðrum lagi vil eg púra greitt vísa aftur, at nakar, sum leitar sær hjálp hjá Búnaðargrunninum, bara verður vendur í hurðini og ikki fær nakra viðgerð, sum lesarabræv-høvundarnir