gera meira við tnn partin, sigur Edmund Joensen, formaður í Sambandsflokkinum um landsfund floksins ár 2.000. Hann sigur, at landsfundurin hevur víst eina øgiliga stóra semju í flokkinum, og at tað hevur verið

í Vági, har okkara elsta K.F.U.K. varð stovnað 5. januar 1912. Pápin, ið var dani, doyði tá hon var 2 ára gomul, og mamman flutti við henni aftur til barnaheimið á Gørðunum. Sum vaksin á veg til Danmarkar

halda seg burtur úr skúlanum. ? Tað merkir, at í mongum flokkum, har tað eru 20-22 børn, eru bara 1-2 í skúla. ?Sostatt er onki fantilsi á undirvísingini tí tá ið so fá børn eru í skúla, kann tað ikki blíva

farmaskip/ ferðamannaskip, sum tekur 300 ferðafólk og 50 persónbilar, ella 12 treylarar. Tað er 77,2 metrar langt, 16,3 metrar breitt og siglur 14 míl. Tað hevur 3.400 hestar. Hetta er eitt skip, sum er

2001, sum send eru skúlunum. Nú er so galið, at forskjótingin millum skúlaskipanirnar verður heilar 2 vikur, tí í ætlanini sæst, at nú í summar (2000) skal summarfrítíðin hjá fólkaskúlunum byrja 28. juni

Jan Müller Nú løgtingið við 2. viðgerð hevur samtykt uppskotið frá landsstýrinum til oljuleiting hevur blaðið roynt at fáa onkrar viðmerkingar frá oljufeløgum, sum eru hugað í Føroyaøkinum. Tey vit hava

ni var hall á øllum tryggingarøkjum uttan á bólkinum aðrar tryggingar, sum hevði ein vinning ipp á 2,1 mió. krónur. Tann tyngsta deildin hjá Tryggingarfelagnum hevur sum oftast verið akfarstryggingar,

H71: Allan Mørkøre 4, Barður Brimvík 3, Halgir Dahl Olesen 3, Eyðun H. Højgaard 3, Olaf Vestergaard 2, Annfinnur N. Debess 1, Jákup á Borg 1, Rene Dahl Olesen 1 (1), Tróndur Vatnhamar 1 Neistin: Heini Joensen

hálvleikirnar verður ein »tie-breakari« leiktur upp í fimtan, og tað liðið, sum vinnur hann, vinnur dystin 2-1. Hetta er ein rættiliga ógvuslig broyting, sum brýtur fullkomiliga við tað, sum vit vanliga kenna

vælkomin. Meinigheitin í Hoyvík Miku-, hós- og fríggjamorgun kl. 6-7 er bøn hjá Maju Dalsgarð, Bakkagøta 2. Fríggjakvøldið kl. 20: After Eight - Juniorbólkur, fyri øll frá 6. fl. og eldri hjá Jarnhold Nattestad